امیر معزی » غزلیات » شمارهٔ ۵۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن صنم‌ کاندر دو لب تنگ شکر دارد همی</p></div>
<div class="m2"><p>بر سر سرو روان شمس و قمر دارد همی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>حلقه‌های زلف او عمدا کند زیر و زبر</p></div>
<div class="m2"><p>تا دل و جان‌مرا زیرو زیردارد همی</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>تلخ‌ گفتار است و شیرین لب نگارین روی من</p></div>
<div class="m2"><p>وین عجب بنگر که زهر اندر شکر دارد همی</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>آیت و اللیل بر خواند همی شمس الضحاش</p></div>
<div class="m2"><p>تا نقاب از آیت وَالْفَجر بردارد همی</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>آتش عشقش ببرده است آب رویم تا مرا</p></div>
<div class="m2"><p>لب از آتش خشک‌ و چشم از آب تر دارد همی</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>گر نخواهد تا غنی‌ گردد ز سیم و زر چرا</p></div>
<div class="m2"><p>اشک من چون سیم ‌و رخسارم چو زر دارد همی</p></div></div>

کلیات دیوان امیر معزی نیشابوری به اهتمام محمدرضا قنبری - امیر معزی نیشابوری - تصویر ۷۸۷

شمارهٔ ۵۹

آن صنم  کاندر دو لب تنگ شکر دارد همی
بر سر سرو روان شمس و قمر دارد همی
حلقه های زلف او عمدا کند زیر و زبر
تا دل و جان مرا زیرو زیردارد همی
تلخ  گفتار است و شیرین لب نگارین روی من
وین عجب بنگر که زهر اندر شکر دارد همی
آیت و اللیل بر خواند همی شمس الضحاش
تا نقاب از آیت والفجر بردارد همی
آتش عشقش ببرده است آب رویم تا مرا
لب از آتش خشک  و چشم از آب تر دارد همی
گر نخواهد تا غنی  گردد ز سیم و زر چرا
اشک من چون سیم  و رخسارم چو زر دارد همی

شمارهٔ ۵۷

آن صنم  کاندر دو لب تنگ شکر دارد همی
بر سر سرو روان شمس و قمر دارد همی
حلقه های زلف او عمدا کند زیر و زبر
تا دل و جان مرا زیرو زیردارد همی
تلخ  گفتار است و شیرین لب نگارین روی من
وین عجب بنگر که زهر اندر شکر دارد همی
آیت و اللیل بر خواند همی شمس الضحاش
تا نقاب از آیت والْفجر بردارد همی
آتش عشقش ببرده است آب رویم تا مرا
لب از آتش خشک  و چشم از آب تر دارد همی
گر نخواهد تا غنی  گردد ز سیم و زر چرا
اشک من چون سیم  و رخسارم چو زر دارد همی

شمارهٔ ۵۸

آن صنم‌ کاندر دو لب تنگ شکر دارد همی

بر سر سرو روان شمس و قمر دارد همی

حلقه‌های زلف او عمدا کند زیر و زبر

تا دل و جان‌مرا زیرو زیردارد همی

تلخ‌ گفتار است و شیرین لب نگارین روی من

وین عجب بنگر که زهر اندر شکر دارد همی

آیت و اللیل بر خواند همی شمس الضحاش

تا نقاب از آیت وَالْفَجر بردارد همی

آتش عشقش ببرده است آب رویم تا مرا

لب از آتش خشک‌ و چشم از آب تر دارد همی

گر نخواهد تا غنی‌ گردد ز سیم و زر چرا

اشک من چون سیم ‌و رخسارم چو زر دارد همی

شمارهٔ ۵۸

اطلاعات