هوش مصنوعی: آن معشوقی که در لب‌هایش طعم شیرینی دارد، بر سرش همچون سرو، نور خورشید و ماه می‌درخشد.

هوش مصنوعی: زلف‌های او به طور عمدی در هم پیچیده شده است، طوری که دل و جان مرا کاملاً به هم ریخته و دچار آشفتگی کرده‌اند.

هوش مصنوعی: سخنان او تلخ و سخت است، اما لبان زیبا و روی دل‌نشینش شیرین است. چقدر عجیب است که شیرینی و زهر در کنار یکدیگر وجود دارد.

هوش مصنوعی: شب را به زیبایی در می‌آورند و خورشید در اوج خود می‌درخشد تا پرده از نشانه‌های صبحگاه برداشته شود.

هوش مصنوعی: عشق او به قدری درونم را شعله‌ور کرده که دیگر آبرو و احترامم را از دست داده‌ام. به طوری که لب‌هایم از آتش عشق خشک شده و چشمانم همچنان از اشک عشق پر است.

هوش مصنوعی: اگر غنی و ثروتمند نشود از نقره و طلا، پس چرا اشک من مانند نقره است و چهره‌ام مانند طلا می‌درخشد؟