هوش مصنوعی: ای خورشید زیبا و درخشان، ای فرزند برجسته، تو هم مانند ماه صورت، زیبایی و جذابیت خاصی داری، و همچنین مانند حوریان، جلوه‌ای دلربا و خیره‌کننده از زیبایی را به نمایش می‌گذاری.

هوش مصنوعی: وجود در عشق و خدمت حاضر است؛ در دل من نشسته و در کنارم نیز ایستاده است.

هوش مصنوعی: گاهی راز من را با آن زلف‌های گیسو به نمایش می‌گذاری و گاهی هم با آن لب‌های بازت، اشک‌های من را به جریان می‌اندازی.

هوش مصنوعی: تو زیبایی و جذابیت خاصی داری که در زیر یک حجاب ساده پنهان شده، و من نیز زیبایی با ارزشی دارم که بر روی ظاهر ساده‌ام نمایان است.

هوش مصنوعی: اگر بدون تو خوشبختی به دست آورم، خوشبختی‌ام را نمی‌خواهم، و اگر بدون تو شراب بنوشم، از نوشیدن آن پرهیز می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از عشق تو به حالت شور و هیجان رسیده‌ام، به طوری که یکی از دست‌هایم را بر سرم گذاشته‌ام و دیگری را بر دلم نهاده‌ام.

هوش مصنوعی: من از چشمانم اشک می‌ریزم و از قلبم آتش می‌سوزانم. با این حال، با هر دو احساس، مثل خرمنی هستم که در باد پراکنده شده است.

هوش مصنوعی: در اینجا به مشاهده‌ی شگفتی‌هایی پرداخته شده که هیچ‌کدام به اندازه‌ی شور و شوق و احساساتی که از چشمی پر از اشک و عشق می‌بارد، تأثیرگذار نیست. انگار این نگاه عمیق و پر احساس، به چیزی بزرگ‌تر از خود آنچه می‌بیند، برخورد کرده و باعث به وجود آمدن این احساسات شدید شده است.