امیر معزی » غزلیات » شمارهٔ ۳۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>اگر یگانه شوی با تو دل یگانه‌کنم</p></div>
<div class="m2"><p>زعشق و مهر دگر دلبران‌کرانه کنم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وگر جفا کنی و بگذری ز راه وفا</p></div>
<div class="m2"><p>دو دیده تیر جفای تو را نشانه کنم</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>رمیده کرد زمن گردش زمانه تو را</p></div>
<div class="m2"><p>بدین سبب گله ازگردش زمانه کنم</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>سیاه خال تو دانه است و تیره زلف تو دام</p></div>
<div class="m2"><p>به دام بسته شوم ‌گر طمع به دانه کنم</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>به مجلسی که رفیقان نگاه دارندت</p></div>
<div class="m2"><p>به چشم با تو سخن‌ گویم و بهانه کنم</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>چو ننگرند رفیقان نگه کنم سوی تو</p></div>
<div class="m2"><p>چو بنگرند نگه سوی آستانه‌کنم</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>اگر چو مرغ برآرم زآرزوی تو پر</p></div>
<div class="m2"><p>همه به کوی سرای تو آشیانه کنم</p></div></div>

کلیات دیوان امیر معزی نیشابوری به اهتمام محمدرضا قنبری - امیر معزی نیشابوری - تصویر ۷۸۲

شمارهٔ ۳۷

اگر یگانه شوی با تو دل یگانه کنم
زعشق و مهر دگر دلبران کرانه کنم
وگر جفا کنی و بگذری ز راه وفا
دو دیده تیر جفای تو را نشانه کنم
رمیده کرد زمن گردش زمانه تو را
بدین سبب گله ازگردش زمانه کنم
سیاه خال تو دانه است و تیره زلف تو دام
به دام بسته شوم  گر طمع به دانه کنم
به مجلسی که رفیقان نگاه دارندت
به چشم با تو سخن  گویم و بهانه کنم
چو ننگرند رفیقان نگه کنم سوی تو
چو بنگرند نگه سوی آستانه کنم
اگر چو مرغ برآرم زآرزوی تو پر
همه به کوی سرای تو آشیانه کنم

شمارهٔ ۳۵

شمارهٔ ۳۶

اگر یگانه شوی با تو دل یگانه‌کنم

زعشق و مهر دگر دلبران‌کرانه کنم

وگر جفا کنی و بگذری ز راه وفا

دو دیده تیر جفای تو را نشانه کنم

رمیده کرد زمن گردش زمانه تو را

بدین سبب گله ازگردش زمانه کنم

سیاه خال تو دانه است و تیره زلف تو دام

به دام بسته شوم ‌گر طمع به دانه کنم

به مجلسی که رفیقان نگاه دارندت

به چشم با تو سخن‌ گویم و بهانه کنم

چو ننگرند رفیقان نگه کنم سوی تو

چو بنگرند نگه سوی آستانه‌کنم

اگر چو مرغ برآرم زآرزوی تو پر

همه به کوی سرای تو آشیانه کنم

شمارهٔ ۳۶

اطلاعات