هوش مصنوعی: ای خوشرویی که مانند خورشید، نظم و انضباط را به همه جهان بخشیده‌ای، جهانی که به خاطر زلف‌های تو، همچون غلامی در خدمت تو است.

هوش مصنوعی: تو بر روی ماه با زیبایی گل لاله تزئین کرده‌ای و هرگز کسی نتوانسته است زنجیره زیبایی را که بر چهره‌ی ماه وجود دارد، با زنجیره‌ای که بر گل لاله است، مقایسه کند. زیبایی ماه مانند بویی است که از چوب عود به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: در زیر سایهٔ نرم و دلنشین موهای تو، چهره‌ات مانند ماه در شب پرستاره و مانند آفتاب در میان ابرها می‌درخشد.

هوش مصنوعی: ای چهره‌ات مانند گل لاله و قدت همانند درخت سرو است. خال صورتت مانند دانه‌ای زیبا و موهایت همچون دام دلربا است.

هوش مصنوعی: ای بی‌وفای کم خرد، چرا به من از راه دور نگاه نمی‌کنی و به حال من که در بند توام توجه نمی‌کنی؟ در نهایت، این رفتار تو چقدر از یک سلام هم کمتر است.

هوش مصنوعی: میدانی که خون من از بین رفته و حرام است، اما آیا بوسه هم حرام است؟ به این چیزی که می‌گویم توجه کن که بوسه از حیث حلال بودن، در مقایسه با خون، چگونه است.

هوش مصنوعی: اگر صبح هنگام باد پیامی از من به تو آورد، مراقب باش که از آن پیام آزرده نشوی.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌شود که دوباره با آرامش و زیبایی به سوی من بیایی در حالی که شراب را در دست داری و جام را بر لب گذاشته‌ای.

هوش مصنوعی: تو شراب نوشیده‌ای و من به تو گفته‌ام، ای غزال، برای تو شراب فراهم می‌شود.