هوش مصنوعی: به آن زلف زیبایی که بر شانه و گردن افتاده نگاه کن و به خط سیاه که بر گوشش نقش بسته است.

هوش مصنوعی: هر دو به مانند خدمتگزارانی سیاه‌پوش در برابر ماه و خورشید ایستاده‌اند.

هوش مصنوعی: آتش بدون حرارت و نور، مانند عنبر و مشک خوشبو بر دوش است.

هوش مصنوعی: خدا به عاشقان غم و درد داده و از عاقلان دل و هوش را گرفته است.

هوش مصنوعی: سنبل و لاله نمادهایی از زیبایی و جوانی هستند و آن ماه که در آغوش گل‌هاست، مانند چهره‌ای دلربا و زیبا می‌باشد.

هوش مصنوعی: عطر سنبل او برای من خوشی و لذت است، ولی زیبایی لاله‌اش برای من تلخی و زهر به همراه دارد.

هوش مصنوعی: می‌گویند که از او یاد کن و در غم او ساکت نمان.

هوش مصنوعی: می‌گویم که چگونه با حقه و فریب به یاد آن کسی بیفتم که هرگز او را فراموش نکرده‌ام.