هوش مصنوعی: عشق محبوبم همواره در دل من ساکن است و من نیز آرزو دارم که همیشه در زیر حلقه‌های موی او قرار گیرم و در آن‌جا آرام بگیرم.

هوش مصنوعی: وقتی دلم از من جدا شود، در زلف عشق او سکنی می‌گزیند، زیرا عشق او به دل من راه می‌یابد و در آن جا اقامت می‌کند.

هوش مصنوعی: هر جا که او برود، دنیا پر از گل و زیبایی می‌شود و هر جا که من بروم، چشمانم زمین را پر از گل و سرسبزی می‌بینند.

هوش مصنوعی: گاهی از جدایی می‌ترسم و گاهی به وصال امید دارم. این ترس و امید هر دو کارهایم را دشوار می‌کند.

هوش مصنوعی: هر لحظه چهره‌اش در برابر چشمانم می‌آید و دوباره مرا از خودم دور می‌کند.