امیر معزی » غزلیات » شمارهٔ ۱۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ترکی ‌که همی بر سمن از مشک نشان ‌کرد</p></div>
<div class="m2"><p>یک باره سمن برگ به شمشاد نهان‌کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا ساده زَنَخ بود همه قصد به ‌دل داشت</p></div>
<div class="m2"><p>واکنون که خط آورد همه قصد به‌جان کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>چون زلف به خم بود مرا پشت به‌ خم‌ کرد</p></div>
<div class="m2"><p>چون تنگ دهان بود مرا تنگ جهان کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>دل بسته مرا باز بدان بند کمرکرد</p></div>
<div class="m2"><p>خون بسته مرا باز بدان بسته میان‌کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>گفتم که‌ کمر باز کنی طبع دژم‌ کرد</p></div>
<div class="m2"><p>گفتم که مرا بوسه دهی روی‌گران‌کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>در جستم و بگرفتم و بنشاندم و گفتم</p></div>
<div class="m2"><p>یارب زچنین روی نکو صبر توان کرد!</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>صد بوسه زدم بر دهن و زلفش وگفتم</p></div>
<div class="m2"><p>صد شکر مرآن راکه چنین زلف و دهان‌کرد</p></div></div>

کلیات دیوان امیر معزی نیشابوری به اهتمام محمدرضا قنبری - امیر معزی نیشابوری - تصویر ۷۷۷

شمارهٔ ۱۷

ترکی  که همی بر سمن از مشک نشان  کرد
یک باره سمن برگ به شمشاد نهان کرد
تا ساده زنخ بود همه قصد به  دل داشت
واکنون که خط آورد همه قصد به جان کرد
چون زلف به خم بود مرا پشت به  خم  کرد
چون تنگ دهان بود مرا تنگ جهان کرد
دل بسته مرا باز بدان بند کمرکرد
خون بسته مرا باز بدان بسته میان کرد
گفتم که  کمر باز کنی طبع دژم  کرد
گفتم که مرا بوسه دهی روی گران کرد
در جستم و بگرفتم و بنشاندم و گفتم
یارب زچنین روی نکو صبر توان کرد
صد بوسه زدم بر دهن و زلفش وگفتم
صد شکر مرآن راکه چنین زلف و دهان کرد

شمارهٔ ۱۵

شمارهٔ ۱۶

ترکی ‌که همی بر سمن از مشک نشان ‌کرد

یک باره سمن برگ به شمشاد نهان‌کرد

تا ساده زَنَخ بود همه قصد به ‌دل داشت

واکنون که خط آورد همه قصد به‌جان کرد

چون زلف به خم بود مرا پشت به‌ خم‌ کرد

چون تنگ دهان بود مرا تنگ جهان کرد

دل بسته مرا باز بدان بند کمرکرد

خون بسته مرا باز بدان بسته میان‌کرد

گفتم که‌ کمر باز کنی طبع دژم‌ کرد

گفتم که مرا بوسه دهی روی‌گران‌کرد

در جستم و بگرفتم و بنشاندم و گفتم

یارب زچنین روی نکو صبر توان کرد!

صد بوسه زدم بر دهن و زلفش وگفتم

صد شکر مرآن راکه چنین زلف و دهان‌کرد

شمارهٔ ۱۶

اطلاعات