هوش مصنوعی: امروز معشوق من قصد جنگ و دشمنی ندارد و تنها به دوستی، بخشش و مهربانی مشغول است.

هوش مصنوعی: رخسار من مانند گلی زیبا و بدون خار شکفته است، زیرا خوشحالی من ناشی از وجود اوست و در عشق او هیچ درد و رنجی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: با گریه و اندوه، این دنیا که پر از زیبایی‌هاست، به وجود آمده است، چرا که آن معشوق بی‌خنده، هیچگاه آن مروارید شیرین را ندارد.

هوش مصنوعی: زلف او همچون مشک خوشبو است و آنقدر دلنشین و جذاب که هیچ عطاری نمی‌تواند بویی به زیبایی و دلنوازی آن را بیافریند.

هوش مصنوعی: دل من را زلف او ربوده و نگرانم که آن زلف به من آسیب بزند و هیچ‌گونه ایمنی ندارد.

هوش مصنوعی: در این شهر کسی نیست که دل داشته باشد، و اگر هم باشد، آیا کسی هست که در بند زلف عشق گرفتار نباشد؟

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی وصف یک ماهی است که به خاطر جذابیت و شکوه خود ارزش و قیمتی ندارد. آن ماهی مانند مشک و گل لاله زیبا است، اما ویژگی‌هایش آن‌قدر فریبنده و بی‌نظیر است که نمی‌توان آن را با چیزی دیگر مقایسه کرد.

هوش مصنوعی: وقتی نرگس او به حالت غم و اندوه در می‌آید، هیچ جادوگری نمی‌تواند با زیبایی او، رونق و جذابیت بازارش را به دست آورد.

هوش مصنوعی: من تسلیم و خادم آن کسی هستم که در دل و جان خود هیچ چیزی جز خدمت به پادشاه جهان ندارد.

هوش مصنوعی: سلطان جهانگیر ملکشاه، جوانی خوشبخت و با استعداد است که در هنر و سلطنت کسی را به عنوان رقیب ندارد.