امیر معزی » غزلیات » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای روی تو رخشنده‌تر از قبلهٔ زردشت</p></div>
<div class="m2"><p>بی‌روی تو چون زلف تو گوژست مرا پشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>‌عشق تو مرا کشت و هوای تو مرا سوخت</p></div>
<div class="m2"><p>جور تو مرا خست و جفای تو مرا کشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>هر چند همه جور و جفای تو کشیدم</p></div>
<div class="m2"><p>هرگز نکنم مهر و وفای تو فرامشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>برخیز و بیا تا ز رخ و زلف تو امشب</p></div>
<div class="m2"><p>پر لاله کنم دامن و پر مشک‌ کنم مشت</p></div></div>

کلیات دیوان امیر معزی نیشابوری به اهتمام محمدرضا قنبری - امیر معزی نیشابوری - تصویر ۷۷۴

شمارهٔ ۱۱

ای روی تو رخشنده تر از قبله زردشت
بی روی تو چون زلف تو گوژست مرا پشت
 عشق تو مرا کشت و هوای تو مرا سوخت
جور تو مرا خست و جفای تو مرا کشت
هر چند همه جور و جفای تو کشیدم
هرگز نکنم مهر و وفای تو فرامشت
برخیز و بیا تا ز رخ و زلف تو امشب
پر لاله کنم دامن و پر مشک  کنم مشت

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

ای روی تو رخشنده‌تر از قبلهٔ زردشت

بی‌روی تو چون زلف تو گوژست مرا پشت

‌عشق تو مرا کشت و هوای تو مرا سوخت

جور تو مرا خست و جفای تو مرا کشت

هر چند همه جور و جفای تو کشیدم

هرگز نکنم مهر و وفای تو فرامشت

برخیز و بیا تا ز رخ و زلف تو امشب

پر لاله کنم دامن و پر مشک‌ کنم مشت

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات