امیر معزی » قطعات » شمارهٔ ۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نه بس بود که در غزل یار و در مدیح</p></div>
<div class="m2"><p>طبعی بود لطیف و زبانی بود فصیح</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>معشوق سازگار بباید گه غزل</p></div>
<div class="m2"><p>ممدوح مال بخش بباید گه مدیح</p></div></div>

کلیات دیوان امیر معزی نیشابوری به اهتمام محمدرضا قنبری - امیر معزی نیشابوری - تصویر ۷۹۰

شمارهٔ ۸

نه بس بود که در غزل یار و در مدیح
طبعی بود لطیف و زبانی بود فصیح
معشوق سازگار بباید گه غزل
ممدوح مال بخش بباید گه مدیح

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به این نکته اشاره می‌کند که برای سرودن غزل، وجود یار و معشوق ضروری است و همچنین برای مدح، وجود کسی که شایسته ستایش باشد لازم است. شاعر اشاره می‌کند که باید طبعی لطیف و زبانی فصیح داشته باشد تا بتواند این شعرها را بسراید.

شمارهٔ ۶

شمارهٔ ۷

هوش مصنوعی: اینکه در شعر، فقط محبت یار را بیان کردن و همچنین داشتن ذوق و قدرت بیان خوب کافی نیست.

نه بس بود که در غزل یار و در مدیح

طبعی بود لطیف و زبانی بود فصیح

هوش مصنوعی: برای داشتن یک معشوق خوب و دلنشین، باید در زمان و مکان مناسب از کلام و شعر بهره ببریم. در نهایت، باید ارزش‌های خوب را ستایش کنیم و هر زمان که لازم باشد، از صفات زیبای او بگوییم.

معشوق سازگار بباید گه غزل

ممدوح مال بخش بباید گه مدیح

شمارهٔ ۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده