گنجور

شمارهٔ ۲۱

موی سیاه من به جوانی چو مشک بود
کافور شد به پیری مشک سیاه من
آورد روزگار ز پیری اثر پدید
بر روی پژمریده و پشت دوتاه من
هرگه ‌که من به سجده نهم روی بر زمین
از دیدگان پر آب شود سجده‌گاه من
یا رب اگر چه هست فراوان مرا گناه
آمرزش تو بیشتر است از گناه من

اطلاعات

وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: قطعه
منبع اولیه: پروژهٔ بازبینی OCR

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.