هوش مصنوعی: من را مورد محبت قرار داد و به مقام عزت و پذیرش رساند، همان‌گونه که دولت شاه و شخصیت دین پیامبر درخشان است.

هوش مصنوعی: شعر را به گونه‌ای شنیدم که گویا احمد مختار وحی را از روح‌الامین در زمان نزول دریافت کرده است.

هوش مصنوعی: وقتی که در وصف و ستایش او صحبت می‌کنم و کلماتم تکرار می‌شوند، او لطف می‌کند و از این تکرار خسته نمی‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که همیشه در فکر منفعت و سود است، هرگز ناراحت نمی‌شود، چرا که همواره سخنی در ذهن دارد که او را به جلو می‌برد و از آن لذت می‌برد.

هوش مصنوعی: آیا تو را ستایش کنم، ای کریم که به خاطر کرامت و بخشش‌های توست که فضل‌گویان درباره‌ات سخن می‌گویند و به عظمت تو اشاره می‌کنند.

هوش مصنوعی: تو کمال فضل و دانش را داری و من وقتی در کنار تو قرار می‌گیرم، فضیلت خود را نشان می‌دهم، ولی در واقع فقط فضولی به حساب می‌آیم.

هوش مصنوعی: اگر هزار زبان هم داشتم، باز نمی‌توانستم به اندازه‌ای که شایسته‌ی توست ستایش کنم.

هوش مصنوعی: زمانی که ذوق لطیف تو شعر مرا بپذیرد، شایسته است که فکر والای تو نیز نشانه‌ای از پذیرش نشان دهد.

هوش مصنوعی: تو فرزند خاندان پیامبر هستی و در محفل تو، خداوند، روشنی­‌بخش و هدایتگر آل پیامبر است.