هوش مصنوعی: ماه خرد از آسمان تیره شده و هنر مثل درخت سرو در باغ سروری پژمرده و خشک گشته است.

هوش مصنوعی: به درستی می‌توانی تصور کنی که زمین به خاطر زلزله به لرزه درآمد و بخشی از آن به خاطر جنبش او (اسکندر) دچار تغییر و قطع شده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس چنین واقعه‌ای را ندیده که در یک ساعت از روز، آفتاب شرق در حال غروب به سمت پایین برود.

هوش مصنوعی: صبح زود به خاطر نعمت‌ها و خوش‌اقبالی دیگر بار یافت نمی‌شود و در زمان صبحانه، به دردی و بداقبالی دچار شد.

هوش مصنوعی: مردم گفتند که سعد به زمین می‌آید و مانند قرآن، زندگی خلق را تحت تأثیر قرار می‌دهد، همچنان که زحل و مشتری در آسمان با یکدیگر در تعامل هستند.

هوش مصنوعی: سوگند فخرالملک، بدی و شومی را به همراه آورد و حالا قبل از طلوع خوشبختی، به نظر می‌رسد که از آسمان شبکه‌هایی تاریک پایین آمده‌اند.

هوش مصنوعی: باغ محبوبی در شکوفایی و رونق است و هر کسی که از زیبایی‌های آن دیدن کند، به شدت تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی او پژمرده شد، گل‌های زیادی هم پژمرده شدند. اگر سرو نیز پژمرده شود، دیگر گل‌ها کجا می‌توانند تازگی داشته باشند؟

هوش مصنوعی: با وجود اینکه ثروتش بسیار بود، زندگی‌اش کوتاه شد. و اگرچه عقلش کامل بود، عمرش بی‌فایده سپری شد.

هوش مصنوعی: هر چیزی که به ارزش و زیبایی دقت کنیم، شایسته و برجسته است. اما در عین حال، ممکن است بر حالت و اتفاقاتی که در زندگی پیش می‌آید، تأثیر بگذارد و باعث شود ارزش آن چیز کم‌رنگ شود.

هوش مصنوعی: ای زمین، در کنار تو گوهری ارزشمند وجود دارد. ارزش آن گوهر را بدان و با آن به بدی رفتار نکن.

هوش مصنوعی: حواست را جمع کن که از طبیعت او دلخور نشوی، چون خوبی و رحمتش هرگز پایان نخواهد یافت. همچنین از چهره‌اش غافل نباش، زیرا بر آن چهره اثری از بزرگی و عظمت وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر سرنوشت و کارهایت را به خودت واگذار کنی، او (سرنوشت) تو را در دستانت قرار می‌دهد. اما اگر هیچ‌وقت به خودت اعتماد نکنی، او هم هرگز تو را به خودت نخواهد سپرد.

هوش مصنوعی: این حرف با تو بی‌فایده و بی‌معناست، زیرا تو به خاطر نفس و روح خود، ارزشمند و زیبا هستی و در تلاش برای پرورش ظاهرت هستی.

هوش مصنوعی: ای خانه‌ای که از وجود و نیستی ساخته شده‌ای، تو دو در داری؛ هر چیزی که از یک در وارد شود، از در دیگر خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر محبت و دوستی ما برای تو باعث درد و ناراحتی است، پس این عشق مثل مادر است که برای ما راحتی به همراه ندارد.

هوش مصنوعی: ای آسمان بی‌وفا، آیا نمی‌دانی که تو مانند یک بازیگر هستی که هر لحظه با شگفتی‌های جدیدی به نوعی دیگر ظاهر می‌شود؟

هوش مصنوعی: شما توانسته‌اید کسی را که در اوج و بلندی همچون ستاره‌ی ثریّا قرار داشت، به قعر و پایین‌ترین نقطه کشانده‌اید. این واقعا شگفت‌انگیز است که هیچ‌کس تا به حال چنین هنری از خود نشان نداده است.

هوش مصنوعی: ای نظام‌الدین، امیدوارم که یک بار دیگر چشمانت را باز کنی و به وضعیت مردم بنگری.

هوش مصنوعی: ای شهید فرزند شهید، از درد و رنج تو، تعداد زیادی از مردم و سربازان به شدت تحت تأثیر قرار گرفته و ناچیز شدند.

هوش مصنوعی: بر دلتنگی و غم تو، دریایی از خروشی و اشکی بر چهره من جاری است. زمانی خواهد رسید که من کم از این خروش و گریه سخن بگویم.

هوش مصنوعی: ای بندگان! مراقب باشید که نبخشید آن کسی را که با تپانچه، گل‌های زیبا و لطیف نیلوفر را آسیب زده است.

هوش مصنوعی: سرو در بی‌تابی و دوری تو همچون کمانی خم شده است، و خوشهٔ سنبل بر روی ماه مشخص مشتری پژمرده است.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم شما در کجا و با چه امنیتی نشسته‌اید، اما به نظر می‌رسد که در حال استراحت و خواب در جای خود هستید.

هوش مصنوعی: یا برای برآورده شدن نیازهایت با نماز و روزه به درگاه خداوند روی بیاور، یا اینکه در خدمت و در کنار تخت شاه مشرق باش.

هوش مصنوعی: شما می‌توانید یا با افراد بزرگ و قدرتمند معاشرت کنید و در کارهای مهم و مدیریتی مشغول شوید، یا اینکه در کنار دوستان و میهمانان خود به خوش‌گذرانی بپردازید و از نوشیدنی لذت ببرید.

هوش مصنوعی: این خوشبختی برای یارت باشد که به خواست خداوند، مانند مظلومانی که به تابوت منتقل می‌شوند، در کنار حضرت قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: تو موجودی با مقام و ارزش بودی، اما دیوی به تو آسیب رساند و باعث شد که از نظر آدم‌ها پنهان شوی، مانند پری که در خفا زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: پس از آنکه از دستان شیران جهان نوشیدی، هرگز تصور نمی‌کردم که از دستان سگی نیز نوشیدنی بنوشی.

هوش مصنوعی: در روز عاشورا، تو نیز مانند حسین با زاری و اندوه به شهادت رسیدی و به خاطر این سعادت، در کنار حسین به عنوان همسر در مقام شهادت قرار گرفتی.

هوش مصنوعی: تو در رأس عالم بودی و هرگز نمی‌دانستم که روزی از آن بالا به پایین می‌آیی و از این دنیا می‌روی.

هوش مصنوعی: ای پادشاه مشرق، پدرت کجا رفته است؟ اکنون که از پسر خود جدا شده‌ای و از لشکر او دور افتاده‌ای.

هوش مصنوعی: اگرچه آتش عشق و حسرت تو روز ما را مانند روز قیامت ساخته است، اما باید از پادشاه مشرق درخواست شفاعت کنیم تا در این روز سخت به ما کمک کند.

هوش مصنوعی: اگر هوا به عطر خلقت معطر باشد، شصت سال است که زمین از بوی خلقت معطر شده و این عطر تا قیامت ادامه خواهد داشت.

هوش مصنوعی: اگر از کنار صفهٔ زرین غایب شدی، بدان که با پدر در بهشت رضوان کنار چشمه‌ٔ کوثر هستی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که مزار تو روشن و خوشبو باشد، من هرگز تصور نخواهم کرد که با ترس از نکیر و منکری (فرشتگان سؤال کننده در برزخ) روبه‌رو هستم.

هوش مصنوعی: شخصیت بلندمرتبه و عالی تو در هفت سرزمین مشهود است، حتی اگر تو در خاک چهارمین سرزمین پنهان شده باشی.

هوش مصنوعی: خالق ما به خاطر جدایی تو، چشمان ما را گریان کرده است. تنها داور ما، خداوند است و غیر از او، کسی برای ما قاضی نیست.

هوش مصنوعی: در انتظار تو، ای برترین، صبر پیشه می‌کنم تا شاید از این صبر به مقامی برسم که در آن، شایسته‌ی پیامبری باشم.

هوش مصنوعی: خوشبختی و نیکی در سرنوشت تو به خاطر این است که کارهای نیک و رفتارهای شایسته‌ای داشته‌ای.

هوش مصنوعی: دل و جان معزی به شدت از دوری تو دلتنگ شده‌اند و از حسرت تو، از شاعری دست کشیده است.