هوش مصنوعی: خطوطی که بر چهره آن ماه زیبا نقش بسته، مانند سنبل‌هایی هستند که بر گوشه‌های گلستان افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف عطر و زیبایی گل نسترن و همچنین به تصویر کشیدن صحنه‌ای از طبیعت می‌پردازد. شاعر به نوعی آنچه را که زیبا و خوشبو است، با عنبر مقایسه می‌کند و در کنار آن، صف‌های منظم مورچه‌ها را که در اطراف گل‌های ارغوانی در حال حرکت هستند، به تصویر می‌کشد. این توصیف حس لطافت و شگفتی از زیبایی‌های طبیعی را منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: از زمانی که آن ماه کوچک بود، به خاطر لاغری‌اش، دهنش چقدر کم است!

هوش مصنوعی: وقتی به داخل دهان او نگاه کنی، به نظر می‌رسد که میان او مانند کمر است و دهانش هم همچون کمر.

هوش مصنوعی: در پارچه‌هایی که بسیار نازک و لطیف هستند، آهن وجود دارد و در عطر مشکی که بوی آتش را می‌دهد. این چهار عنصر هرکدام به طرز شگفت‌انگیز و جذابی در کنار هم قرار دارند.

هوش مصنوعی: هرگز نشنیده‌ام که کسی با ویژگی‌های خاصی که یک کاهن دارد، مشک را بپوشد و آتش را در پارچه‌ی نرم منتقل کند.

هوش مصنوعی: من از عقیق به جَزع رنگ و بویی گرفته‌ام و از شکر هم درونم نشانه‌هایی مانند عقیق پیدا شده است.

هوش مصنوعی: وقتی قامت او مثل تیر بلند و راست شد، من به خاطر جستجوی او مانند کمانی خم شده بر پشت خود احساس سنگینی کردم.

هوش مصنوعی: جز چشم من و لب او، در این دنیا هیچ چیز دیگری را نمی‌بینم، مانند عقیق که زیبایی و ارزشش به درخشش و جلوه‌اش است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس ندیده است که کمان به دوش کسی بیفتد و تیرش به سوی دیگران پرتاب شود، اما کمان من وقتی تیر او را می‌بیند، به دنبال او روان است.

هوش مصنوعی: هر شب که به یاد او هستم و ارتباطی با او برقرار می‌کنم، مانند این است که خورشید صبحگاهان علم و نشانه‌های خود را برافراشته می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی شبی را برای گفتن داستان‌های جدایی و دوری خود انتخاب کنم، ستاره‌ها و شعرهای من در آسمان گم می‌شوند.

هوش مصنوعی: چقدر باید از غم عشق رنج بکشم؟ تا کی باید به خاطر دوری محبوبان شکایت و ناله کنم؟

هوش مصنوعی: من به خاطر دوستی و ستایش فردی جان خود را پرورش می‌دهم که مالک و فرمانروای زمین است.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف شخصیت و مقام کسی می‌پردازد که خوشبختی و بزرگی را برای خانواده و نسل خود به ارمغان آورده است. او به عنوان یک فرد برجسته و مورد پسند، مظهر نور و روشنی دین به شمار می‌آید و با وجود خود، پیوندهای خانوادگی و نسب را تقویت می‌کند.

هوش مصنوعی: بوالفضل به خاطر ویژگی‌ها و کامیابی‌هایش، باعث شده است که نام بزرگانی که در گذشته مشهور بودند، فراموش شود.

هوش مصنوعی: چهره‌ای که با نورش زمین را روشن کرد و وجودش به خاطر اراده‌اش، زمان را زیبا و منظم ساخت.

هوش مصنوعی: جان من به خاطر آن شکر است که با عقل آشناست و عقل من به خاطر عشق اوست که راهنمای جانم می‌باشد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که توانایی و استعداد او از خیال و اندیشه تو نشأت می‌گیرد، زیرا آنچه او دارد بی‌پایان است و آنچه تو داری نیز بی‌مرز و گسترده است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که ویژگی‌های او به گونه‌ای است که به خصوصیات خداوند شبیه می‌شود و در این اوصاف، تصوری از ذات او گم می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که به خدمت او توجه دارد و سعی می‌کند، در زندگی‌اش شانس و موفقیت‌هایی به دست می‌آورد که همواره او را برای یادآوری نام و روزی‌اش معرفی می‌کند.

هوش مصنوعی: سرنوشت و خوشبختی و بدبختی انسان‌ها تحت تأثیر حرکت سیارات و اجرام آسمانی قرار دارد. این عوامل در یکدیگر تأثیر متقابل دارند و تغییرات آن‌ها می‌تواند بر زندگی افراد اثر بگذارد.

هوش مصنوعی: به سوی خدمت او بشتاب که خدمت به او برای سعدی خوش‌بختی و نفعی بدون ضرر است.

هوش مصنوعی: زیر دفتری که به قلم نوشته شده، دانش و هنر به همراه ثروت و قدرت یک سرزمین وجود دارد که صاحب قرآن است.

هوش مصنوعی: اگر انسان بی‌فهم و بدون هنر باشد، عجیب است که بتواند به خواسته‌های خود برسد و در زندگی موفق باشد.

هوش مصنوعی: نه در روزگاری که بی‌دلیل کار کنیم می‌توان شغل و پیشه‌ای ساخت، نه در دنیای خود می‌توان به آسانی و بی‌زحمت از عهده کارهای بزرگ برآمد.

هوش مصنوعی: ای گوش کسانی که دور هستند، از زیبایی‌ها و کمالات تو آگاهند و ای چشم کسانی که نزدیک هستند، از زیبایی چهره‌ات به‌وضوح می‌بینند.

هوش مصنوعی: امرت مانند تقدیر است که به هر مکان رسیده و نام تو مانند هواست که در هر جایی پراکنده شده است.

هوش مصنوعی: اگر تو با اراده و استقامت خود تلاش کنی، مشکلات بزرگ به آسانی حل می‌شوند و همچنین می‌توانی از ضعف‌های کوچک خود به قدرت‌های بزرگ دست پیدا کنی.

هوش مصنوعی: تو فضائل و خوبی‌های دیگران را با دقت و قلم خود نوشته‌ای و همچنین برکت و روزی مردم را با دقت و حسابی به تصویر کشیده‌ای.

هوش مصنوعی: یک نفر که توانایی و فضیلت‌های بسیاری را مشاهده کرد، مانند کسی است که رازق و روزی‌دهنده تمام جهانیان را می‌بیند.

هوش مصنوعی: قدرت واژه‌ها و زیبایی بیان تو به خاطر مهارت در زبان و دقت در نکات کلامی است.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و تأثیر کلمات و بیان اشاره دارد. به نوعی می‌گوید که قدرت و جذابیت سخن و دست‌هایتان مانند یک معجزه و جادو است. از طرفی، هم گفتار شما قدرت شگفت‌انگیزی دارد و هم هنر دست‌هایتان تأثیر عمیقی بر دیگران می‌گذارد.

هوش مصنوعی: قلم زیبا و خوش‌نویس تو مانند چراغی پرنور است که از کاشغر تا قیروان روشنایی می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر ساله، ملک و جهان به واسطه وجود او زیبا و نقش‌دار می‌شود و خود او نیز همواره از این زیبایی و نقش‌ها بهره‌مند است.

هوش مصنوعی: به خاطر قدرت و تأثیری که خنجر دارد، هرگز نباید فراموش کرد که قدرت آن از نی (خیزران) همیشه مشخص‌ تر و واضح‌تر است.

هوش مصنوعی: نابینایی می‌تواند چیزی را ببیند که دیگران نمی‌بینند و کسی که نمی‌تواند صحبت کند، می‌تواند از درون خود چیزی بگوید. همچنین، کسی که از نظر روحی بی‌دل است، ممکن است دانایی داشته باشد و فردی که ناتوان است، می‌تواند توانایی‌هایی را از خود نشان دهد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای وجود دارد که با شوق و اشتیاق به سمت باغ پرواز می‌کند، گویا در حال جمع‌آوری مروارید و زیبایی‌هاست، در حالی که از لانه‌اش دور می‌شود.

هوش مصنوعی: در زیر هر صدای جویبار، مرواریدی با ارزش نهفته است و در زیر هر نجوای نسیم، گنجی گرانبها وجود دارد.

هوش مصنوعی: در دستان تو او وجود دارد و تأثیر او در کاخ‌های پادشاهان و منازل بزرگان نمایان است.

هوش مصنوعی: ای کسی که دل تو از هر چه که خداوند به آفریدن آورده آگاه است، همه آنچه در پس پرده غیب نهفته است، در دل تو آشکار می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی نمی‌داند که دست تو را به ابرهای آسمان چگونه مقایسه کند؛ زیرا این یکی به دنبال بخشش‌های بزرگ است و آن دیگری به مقدار کم و ناچیز.

هوش مصنوعی: اگر در روز رستاخیز کنترل و مدیریت شمار مردم به دست تو باشد، هیچ موجودی در بهشت نخواهد ماند و همه به آنجا خواهند آمد.

هوش مصنوعی: هرچند که بدن انسان مانند یک پادشاه است، اما دل او به خاطر تو و برای تو به بندگی زبان درآمده است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که ستایش تو باعث احترام و خوشحالی است، چرا که کسی که تو را مدح می‌کند شخصی شریف و شاداب است.

هوش مصنوعی: اگر قضا و سرنوشت، مزایای تو را پنهان کند، آن وقت نیاز است که دارایی‌ات مثل قلعه‌ای محکم باشد و خورشید هم از آن محافظت کند.

هوش مصنوعی: طبع من از امتحان آسمان رهایی یافته است، چون در ستایش تو آزمایش کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من به خاطر ستایش و دیدار تو، در چشمانم نور و در وجودم روح و جان می‌خواهم.

هوش مصنوعی: شعر من درباره تو، به خاطر ویژگی‌های برجسته‌ات است و به ویژه برای جشن مهرگان نوشته شده است.

هوش مصنوعی: در چمنی زیبا و در دل گل‌ها، جشن عجیبی برپا شده است که بر لشکر بهار پیروزی می‌زند و لشکر پاییز را تحت‌فشار قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: انگار درختی مانند یک مرد زاهد است که یهودیانی با ردای بلند بر دوش او گذاشته‌اند.

هوش مصنوعی: لباس درختان در کنار جویبار به رنگ زرد گلی شبیه است، گویی که زعفران بر آنها نشسته است.

هوش مصنوعی: عشق مانند بیماری است که صورت را زرد و رنگ‌پریده می‌کند. آیا نمی‌توان عاشق را در باغ و بوستان دید؟

هوش مصنوعی: اگر طبیعت باغ کهنه و قدیمی شد، اشکالی ندارد، زیرا طبیعت تو باید جوان و سرزنده باشد و جسم و حیات تو نیز باید مانند جوانان باشد.

هوش مصنوعی: در میان دشمنان، داستان کینه و در میان دوستان، حکایت محبت و مهر وجود دارد.

هوش مصنوعی: برای دشمنان تو، زحل نشانه‌ی بدی و کینه است و برای دوستانت، سیاره سعد نشان‌دهنده‌ی محبت و نیکویی است.

هوش مصنوعی: خوشی و شادابی همیشه همراه تو باشد، پیروزی و موفقیت همیشه در سایه حمایت تو باشد.

هوش مصنوعی: چهره محبوب تو مانند خورشید درخشان است و وجود تو روشنی و درخشش را به خانواده‌ات هدیه می‌دهد.

هوش مصنوعی: مقام و اعتبار و شکوه تو همگی پابرجا هستند و عزت و دوام و قدرت تو نیز همواره پایدار خواهد ماند.