هوش مصنوعی: ای ماه با زیبایی گل لاله و ای سرو خوش‌اندام، من به خاطر تو از دل و جانم می‌کوشم که تو را به دنیای زیبایی‌ها ببرم.

هوش مصنوعی: به همین خاطر دلواره‌های فلک و آسمان، زیبایی چهره‌ی ماه را طلب می‌کنند و همچنین روح انسان، شایسته‌ی زیبایی و ظرافت سروهای خوش‌اندام در باغ است.

هوش مصنوعی: زلف تو به مانند توده‌ای از مشک است و جعد تو حلقه‌هایی همچون ابر بر روی سمن قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: از آن توده‌ای که در شهر وجود دارد، بلایایی به وجود می‌آید و از آن حلقه‌هایی که در دنیا وجود دارد، فتنه‌ها و مشکلاتی سر برمی‌آورد.

هوش مصنوعی: لب‌های تو زیبا مانند سنگ عقیق شده و چهره‌ات مانند ستاره سهیل درخشان است و تو این زیبایی‌ها را با هزاران حقه و فن به وجود آوردی.

هوش مصنوعی: زمانی که تو در سرزمین عجم وجود داشتی، لب و چهره‌ات به قدری زیبا و منحصر به فرد بود که نمی‌توان آن را با ستاره سهیل یا سنگ عقیق در یمن مقایسه کرد.

هوش مصنوعی: ای معشق من! دل من را به درد می‌آوری، تو که به زیبایی شش‌تراش معروفی. لب‌های زیبایت را بر لب‌های من بگذار، ای پسر مشتری!

هوش مصنوعی: وقتی موم را در زیر سنگ سخت قرار می‌دهی، نرم و انعطاف‌پذیر می‌شود و در زیر نسترن هم می‌توانی شنبلید را ببینی. این یعنی در شرایط سخت و ظالم هم، ممکن است چیزهای لطیف و زیبا وجود داشته باشند.

هوش مصنوعی: وقتی تیر را بر کمان بگذاری و آن را بیندازی، مانند شکستن صفی از توبه‌هاست، که در برابر زیبایی‌های معشوقی با زلف‌های پر پیچ و خم ناتوان می‌شود.

هوش مصنوعی: در کار تو به شدت متعجب و شگفت‌زده‌ام، ای بت نازنین. آیا می‌توانم به تو روی آورم و از تو کمک بخواهم، یا ای کسی که دشمنان را شکست می‌دهی؟

هوش مصنوعی: وقتی تو در حالت خشم و وقتی در حال محبت به من نگاه می‌کنی، نوری از چهره‌ات می‌تابد که مانند لؤلؤ (دریای مروارید) آتش به جانم می‌زند.

هوش مصنوعی: دوری تو بر دل من همچون آتش و مروارید است، چهره و دهانت بر من تأثیر عمیق می‌گذارد و چشم‌هایم را به خود مشغول کرده است.

هوش مصنوعی: این شعر اشاره به این دارد که وقتی به چهره و دندان خود نگاه می‌کنی، شاید دلت می‌خواهد که تصور کنی چهره‌ات زیبا و همچون ماه درخشان است. به نوعی، شاعر به زیبایی ظاهری و جذابیت توجه دارد و این حس زیبایی را با تشبیه به ماه بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر خبر ظهور و زیبایی تو به گوش برسد، مانند تابش خورشید به جمع ستاره‌ها، همه مشتاق دیدن تو خواهند شد.

هوش مصنوعی: این بیت به معرفی شخصیتی به نام ابونصر بن حسن می‌پردازد که به عنوان یک پادشاه یا مقام عالی‌رتبه شناخته می‌شود. او تحت حمایت و پشتیبانی نیرویی الهی و مسلط بر امور است که به او قدرت و دوام می‌بخشد. به نوعی، این اشارات نشان‌دهنده‌ی ارزشیابی و تقدیر از جایگاه و اهمیت او در جامعه و تاریخ است.

هوش مصنوعی: ستاره‌ای خوشبخت و نیکو که ویژگی‌هایش باعث آرامش زمین و زیبایی زندگی من شده است.

هوش مصنوعی: مرد خرد به زیبایی و عظمت عالم پی می‌برد و می‌داند که در این گستره وسیع، آسمان محل زندگی خورشید است.

هوش مصنوعی: عصبانیت و خشم او می‌تواند به دشمن آسیب بزند و منافع او را نابود کند. آزردگی و کینه‌اش می‌تواند به دشمن آسیب‌های جدی وارد کند و او را در موقعیتی تضعیف کند.

هوش مصنوعی: تائید و پشتیبانی خداوند همچون پیراهن یوسف است که بخشی از آن به زیبایی و محبت او اشاره دارد. مردم نیز مانند یعقوب در جستجو و آرزوی یافتن عطر و نشانه‌هایی از این تایید هستند. آنها به دنبال نشانه‌ها و دلایل الهی در زندگی خود می‌گردند.

هوش مصنوعی: درگاه خداوند جایی است که مخلوقات به آن پناه می‌برند و تدبیر او، ضامن امنیت و اعتماد کشورها و مردم است.

هوش مصنوعی: در ظاهر کلماتش، گنجینه‌ای از معانی عالی نهفته است و در لغاتش، گنجی از معانی پنهان وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد کسی را به تندی ساکت کند، می‌تواند با سنگ به او ضربه بزند، و اگر بخواهد او را زمین‌گیر کند، با خاک به او تعرض می‌کند.

هوش مصنوعی: از سنگ و خاک، دو سرنوشت برای انسان‌ها رقم می‌خورد: یکی به جواهر و ثروت می‌رسد و دیگری به کفن و مرگ.

هوش مصنوعی: ای کسی که کفر را باطل و دین حق را ثابت می‌کنی، ای فرشته‌ای که حامی و یاور هستی و ای قدرتی که در برابر خرافات می‌ایستی.

هوش مصنوعی: دولت تو ارزشمند مانند مروارید است و آسمان‌ها مثل صدفی هستند که آن را در خود دارند. همچنین تلاش و اراده تو مانند جان است و جهانی که در آن زندگی می‌کنی، همچون بدنی است که به آن جان می‌بخشد.

هوش مصنوعی: هر کس از چیزی که به آن آشنایی ندارد سخن می‌گوید و از آن اطلاعات می‌دهد. همچنین، هر کسی که درباره شجاعت و جنگ و جدال صحبت کند، به نوعی آگاهی از موضوع دارد.

هوش مصنوعی: یک خدمت‌گزار تو دارای معناهای بسیار است، در حالی که یک مرد عادی می‌تواند برتری‌های زیادی را نشان دهد.

هوش مصنوعی: از حرارت و شدت سیاست و خشم تو، مناسب است که کلاه‌خود مانند چادر زنانه باشد و مردان به مانند زنان دیده شوند.

هوش مصنوعی: ماه به خاطر زیبایی و جذابیت تو عاشقانه به پای و دستانت افتاده است. در این زمان، مثل نعل که به لگن وصل است، به تو وابسته و متصل شده‌است.

هوش مصنوعی: دست تو لحظه‌ای از بخشندگی آرامش ندارد، گویی دست تو به بخشندگی عادت کرده است.

هوش مصنوعی: اگر در حفر چاه، کسی به خاطر تو تلاش کند، ناگهان دشمن تو در عمق چاه سقوط خواهد کرد.

هوش مصنوعی: در آن لحظه، به چنگ یک محرک ماهرانه می‌رسد و از چاهی بیرون می‌آید و آن را به گردن می‌اندازد.

هوش مصنوعی: اگر خیال زیبایی تو در سر برود، آنجا مانند بهشت خواهد شد و خاک بهشت، سرزمین تو خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر باد فاخر و باوقار تو بر آتش بوزد، آن آتش‌نابود به قدری نزدیک می‌شود که به بلندی درخت نارون برسد.

هوش مصنوعی: اگر سایهٔ قبول تو بر روی روباه بیفتد، شیران هم به فرزندان روباه شیر می‌دهند.

هوش مصنوعی: زمانی که در اثر نیرنگ یا تاثیرات آسمانی، زندگی‌ام تحت تأثیر قرار می‌گیرد و من به طور خاص تحت فشار یا آسیب‌پذیری قرار می‌گیرم، زیبایی و جذابیت تو نیز تحت تأثیر طبع من قرار می‌گیرد و به نوعی از شکوه و زیبایی فراتر می‌رود. در واقع، تأثیرات متقابل ما باعث می‌شود که زیبایی و ویژگی‌های هر یک، به دیگری منتقل شود.

هوش مصنوعی: هر ستایشی که درباره تو باشد، باید نامش گردو باشد؛ چون گردو مشتری است و مشتری هم قیمت دارد.

هوش مصنوعی: از آنجا که نعمت‌ها همیشه شادی به ارمغان می‌آورند، مردم در خوشحالی به سر می‌برند و وقتی که با دردها و مشکلات روبرو می‌شوند، غم و اندوه بر آن‌ها حاکم می‌شود.

هوش مصنوعی: دوستان تو در بهشت و لذت‌ها قرار دارند، در حالی که دشمنان تو در سختی‌ها و مشکلات به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: آتشین بودن بند تو از نور خورشید و زیبایی خانه‌ات به خاطر مجسمه‌سازی ختن است.

هوش مصنوعی: این گوهر گرانبهایی که نور آفتاب بر آن تابیده و مانند یاقوت زینت‌بخش شده، اکنون در جام تو آمده است.