هوش مصنوعی: گوهری ارزشمند وجود دارد که نگاه من را پر از زیبایی کرده است. این گوهر، حلقه‌ای سیاه و زیبا برای من آفریده که همچون یک دایره پشت سرم قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: عشقی که او به من دارد باعث شده تا چهره و موهایم به زیبایی نقره‌ای و طلایی درآید. او همواره می‌کوشد که با زیبایی‌های نقره و طلا مرا فریب دهد.

هوش مصنوعی: وقتی که دل من در چرخش عشق او آرام می‌گیرد، گویی غبار آسیاب بر سر من نشسته است.

هوش مصنوعی: چشم من مانند عَبهَر (دریا) بسته شده و همه خون در بدنم خشک شده است، به طوری که تمام بدنم زرد شده مثل چشم عبهر من.

هوش مصنوعی: چهره‌ام به قدری تحت تاثیر اشک‌ها و گلوله‌ها قرار گرفته که اگر کسی دوباره مرا ببیند، نمی‌تواند مرا شناسایی کند، همچون نیلوفری که شناخته نمی‌شود.

هوش مصنوعی: در هر شب، اشک چشمانم و آتش دل من تا سپیده دم، همچون قطره و شعله در کنارم و در بستر خواب من است.

هوش مصنوعی: من او را به پیش قاضی بردم که به خاطر حسادتش به او، قاضی دچار مشکل و فتنه شد و بر من هم تأثیر گذاشت.

هوش مصنوعی: وقتی از دردهای درونم شکایت کردم، کسی به حرفم اعتنایی نکرد. ای کاش می‌توانستی دل مرا ببینی تا به احساسات و گفته‌هایم ایمان می‌آوردی.

هوش مصنوعی: اگر پزشکان از گل و شکر برای درمان دل استفاده کنند، پس چرا من هنوز درد دل دارم؟ من که از گل و شکر بهره می‌برم.

هوش مصنوعی: هر بار که کسی عمداً موهایش را نزدیک لب‌های من بیاورد، باعث می‌شود که درد و عذاب دوزخ بر لب‌های شیرین من نمایان شود.

هوش مصنوعی: او شب را به زنجیر تبدیل می‌کند و عشقش همانند حلقه‌ای است که روز و شب را به هم متصل می‌کند و مرا در فرصت‌های زمانی مختلف به درون خود می‌کشد.

هوش مصنوعی: اگر عشق او در دلم فتنه‌ای به پا کند، همین برای من کافی است، چرا که قدرت و عظمت من مانند دیوار اسکندر است.

هوش مصنوعی: این شخص صاحب مقام و منزلتی است که لقب "شمس‌الشرف" دارد و با او مقام و مرتبه‌اش برتر از شمس و فلک است و من همسر او هستم.

هوش مصنوعی: کسی که خداوند او را به خاطر مهربانی خود راست‌گو و صداقت بخشیده و همچنین نام پیامبر مرا به او عطا کرده است.

هوش مصنوعی: جان پاک می‌گوید که بهشت به خاطر خوشامی و نشاط اوست که موجب ناز و شادی و افتخار من شده است.

هوش مصنوعی: با اینکه من بدون جسم و بدن در باغ رضوان (بهشت) احساس خوشی می‌کنم، اما همچنان آرزوی داشتن جسمی برای او در دل دارم.

هوش مصنوعی: هر لحظه که بر او باشم، پرواز من مانند پرواز مرغی است که اگر به او فرصت دهی، به اوج خواهد رسید.

هوش مصنوعی: گفت: من از هدف و آرزوی خود بازنمی‌گردم تا زمانی که این چهار عنصر آب، خاک، باد و آتش، و همچنین گوهر وجودم وجود داشته باشند.

هوش مصنوعی: آتش گفت: گرچه من خود روشن و سوزان هستم، اما خشم او می‌تواند انگشتم را به خاکستر تبدیل کند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر اشاره می‌کند که از زیبایی و خلق و خوی محبوبش بهره‌ای پنهانی برده است تا به وسیله آن، نام و یاد او در جهان زیبا و شاداب باقی بماند و روحش را پرورش دهد.

هوش مصنوعی: آب گفت: اگر من دارای طبع خوب یودم، هیچ‌کس را در دریا و در فَرغَر نمی‌دیدی که تیره باشد.

هوش مصنوعی: خاک گفت: اگر من هم از ویژگی‌های صبر و بردباری او بهره‌مند بودم، هیچ‌گاه در برابر طوفان‌ها و سختی‌ها حرکت نمی‌کردم.

هوش مصنوعی: خسرو مشرق می‌گوید که داشتن تاج و نشان من، به خاطر تدبیر و حکمت او در فرمانروایی است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که سپهسالار من به من فرمان دهد، شهروندان و فرمانروایان جهان هم از من پیروی خواهند کرد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که سرور من در سپاه من قهرمان و دلیر شود، جمعیت سربازان سپاه من همگی به قدرت و شجاعت او خواهند پیوست.

هوش مصنوعی: این بیت بیان می‌کند که به خاطر قدرت و اقتدار حاکم محبوبم، من به تمامی ملت‌ها و سرزمین‌ها (هند، ترک و روم) احترام می‌گذارم و از دستورات و تصمیمات او پیروی می‌کنم. به عبارت دیگر، نفوذ و تأثیر او بر من به حدی است که به راحتی از خواسته‌ها و نظراتش تبعیت می‌کنم.

هوش مصنوعی: یار و همدست من در میدان جنگ، پیروزی و نصرت خواهد بود. تا زمانی که شمشیر او در کسب پیروزی و نصرت به من کمک کند، من را یاری خواهد کرد.

هوش مصنوعی: صاحب عادل می‌گوید که نور و روشنایی هر لحظه در چشمان من به خاطر دیدار او بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: زندگی برای تمامی مردم جهان شایسته است، همان‌طور که زندگی مهر او برای من شایسته و مناسب است.

هوش مصنوعی: عزت و قدرت دین می‌گوید که وقتی او به مقام وزارت من رسیده، پیروزی و موفقیت از آسمان و ستاره‌ها نصیب من شده است.

هوش مصنوعی: هر تصمیم نیک او که بر من تأثیر بگذارد، به معنای پیروزی جدیدی بر دشمنان دیگرم خواهد بود.

هوش مصنوعی: گاهی بر نیزه، سر کسانی که در جنگ مقاوم هستند، پیش من قرار می‌گرفت و گاهی نیز چاقو و خنجر من، بر گلوی نیرومندانی که مبارز بودند، فرود می‌آمد.

هوش مصنوعی: چهرهٔ کسی که به من حمله کند همچون طلا می‌شود و رنگش زرد می‌گردد، اگر پسر زال (رستم) مرا در میدان جنگ ببیند.

هوش مصنوعی: وقتی به روزگار پادشاهان گذشته گوش فرا می‌دهم، در می‌یابم که این روزها صد برابر بهتر از زمان سلطنت سنجر برای من است.

هوش مصنوعی: تا وقتی که من تحت دستور ابوبکر باشم، چه عجیبی دارد اگر عزم عمر و قدرت علی هم در کنار من باشد.

هوش مصنوعی: رشد و پیشرفت کار من به دلیل تدبیر و مدیریت خودم است و هیچ راهنمائی و دستوری نمی‌تواند بهتر از آنچه که من دارم، باشد.

هوش مصنوعی: باد فروردین به من می‌گوید که خوشبختی و شادی به من روی آورده و در زیبایی‌های دنیا، یاری‌رسان من خواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی آسمان‌ها را با زیبایی و رنگ‌های دل‌انگیز تزئین کردی، من از تاثیرات منفی روزگار و حوادث سال‌های مختلف در امان می‌مانم.

هوش مصنوعی: ابر با ناله و هیجان از خود می‌گوید که اگر می‌خواهی دگرگونی‌هایش را ببینی، باید او را در هنگام رعد و برق و طوفان مشاهده کنی.

هوش مصنوعی: کوه از شوق و محبت به زیبایی ماه دی، به خود می‌بالد و احساس شرم می‌کند. او می‌گوید که ابر همچون چادر بر سرماه دی سایه می‌افکند و این زیبایی او را مجذوب کرده است.

هوش مصنوعی: بلبل عاشق می‌گوید که در باغ او، نوازنده‌ای بر روی سرو و درخت عرعر مشغول به کار است و من نیز در این حال خوش در کنار او هستم.

هوش مصنوعی: گفت نرگس: می‌نوشم چون او، زیرا که او ظرف نقره‌ای را روی دستان من می‌گذارد و ساغر مرا پر می‌کند.

هوش مصنوعی: لاله می‌گوید: دل دشمنانم را می‌سوزانم، زیرا خشم آن‌ها به من سوخت و آتش را به جانم انداخت.

هوش مصنوعی: کشتی خوشبختی می‌گوید که در دریای سلطنت، نیروی اراده‌اش همچون بادبان و صبر و استقامتش مانند لنگر من است.

هوش مصنوعی: سرنوشت می‌گوید اگر بخواهم نامش را بر بالای آسمان‌ها بخوانم، حتی عرش و کرسی دیگر برای من کافی نخواهد بود.

هوش مصنوعی: بخشش او به من می‌گوید که من بخشنده‌ام، زیرا کشتی من از دست او به دریا رفته و لنگر من از خویشتن‌داری او است.

هوش مصنوعی: اسب می‌گوید که تا سوار بر من است، خورشید در میانه آسمان در حال درخشیدن و در حرکت است.

هوش مصنوعی: هر سال به خاطر سخاوت تو، دستانم پر از نعمت می‌شود و نیکی‌های تو باعث می‌شود که قلم من به مدح و ستایش تو بپردازد.

هوش مصنوعی: اگر در بخشش مانند یحیی و جعفر برخورد کنی، از این دو شخصیت هیچ نشانی با تو نمی‌ماند که مرا به یاد بیاورد.

هوش مصنوعی: به خاطر شوق و ستایش تو، از شراب ناب و خوشبو در دل و در قلم من چیزی پنهان و مست قرار گرفت.

هوش مصنوعی: من در اینجا به خوبی نمی‌توانم اقامت داشته باشم، چرا که نه چادر و نه مکان مناسبی دارم و نه اسبی و نه شتری که بتوانم با آن سفر کنم.

هوش مصنوعی: هر زمان که من در حال استفاده از نعمت‌ها و موفقیت‌ها بودم، به اوج خوشبختی رسیده بودم. اما تو همه چیزهای خوب و شایسته‌ام را انکار می‌کنی.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که در دنیای پر از رنگ و نیرنگ و دروغ، کسی که به حقیقت و اخلاق پایبند باشد، در میان این همه بی‌معرفتی و انکارها، به نوعی ناشناخته و فراموش‌شده است. در واقع، هنرمند یا حقیقت‌جو در چنین فضایی به سختی دیده می‌شود و درک نمی‌شود.

هوش مصنوعی: من به حضور تو آمده‌ام و تمام عشق و محبت خود را در اینجا قرار داده‌ام تا زمانی که تو این نامه را بخوانی، احساس خوبی از آن بگیری و به من توجه کنی.

هوش مصنوعی: من با دست خودم به دامن تو پناه آورده‌ام و این وصیت را هم پدر و هم مادرم برای من کردند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در شعر من از زیبایی‌های معشوق آذری صحبت می‌شود، نامت برای من به مانند سپر و محافظی است که ابراهیم، پسر آزر، داشته است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در دفتر و کتاب من اشعار ستایش نوشته شود، امید دارم که ستایش‌های تو نیز سبب غنای دفتر و دیوان من گردد.

هوش مصنوعی: خوش‌بختی باد تا روز قیامت که جسم من در ستایشت باقی بماند، و زبانم همیشه به مدح تو گویا باشد تا آن روز.

هوش مصنوعی: چون قهرمانان و بزرگان، من نیز به خدمت تو آماده‌ام و مثل فرخی در شعر، در هنر ادبیات نسبت به تو تابع و در خدمت هستم.