عمعق بخاری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن سبزه که از عارض او خاسته شد</p></div>
<div class="m2"><p>تا ظن نبری که حسن آن کاسته شد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در باغ رخش بهر تماشای دلم</p></div>
<div class="m2"><p>گل بود و بسبزه نیز آراسته شد</p></div></div>

دیوان عمعق بخاری به اهتمام سعید نفیسی - عمعق بخاری - تصویر ۱۰۳

شمارهٔ ۷

آن سبزه که از عارض او خاسته شد
تا ظن نبری که حسن آن کاسته شد
در باغ رخش بهر تماشای دلم
گل بود و بسبزه نیز آراسته شد

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت معشوق اشاره می‌کند. او می‌گوید که حتی سبزه‌هایی که از چهره او روییده‌اند، نباید باعث تردید در زیبایی او شوند. زیرا در باغ چهره‌اش، همواره گل و سبزه‌ای زیبا وجود دارد که دل او را شاداب می‌کند. به عبارت دیگر، زیبایی معشوق همواره درخشان و بی‌نظیر است.

شمارهٔ ۵

شمارهٔ ۶

هوش مصنوعی: آن علفی که از چهره‌اش روییده، نشان‌دهنده‌ی چیزی نیست که زیبایی او کم شده باشد.

آن سبزه که از عارض او خاسته شد

تا ظن نبری که حسن آن کاسته شد

هوش مصنوعی: در باغ زیبایی که مورد توجه قلبم بود، گل‌ها و سبزه‌ها به زیبایی چیده شده بودند.

در باغ رخش بهر تماشای دلم

گل بود و بسبزه نیز آراسته شد

شمارهٔ ۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده