هوش مصنوعی: نسیم زلف آن دختر خوش‌چهره مرا شب گذشته از خواب بیدار کرد.

هوش مصنوعی: در گلابی که بر بالینم ریخته شده، پیامی از معشوق زیبایم به من رسید.

هوش مصنوعی: او با لحنی سرزنش‌آمیز گفت: ای کسی که وفای به عهد نداری، سخنان تو قابل قبول نیست.

هوش مصنوعی: بین ما و تو این توافق وجود داشت که وقتی من فرد دیگری را بپرسم، تو آیا در آغوش کسی دیگر خواهی بود؟

هوش مصنوعی: در شب تاریک، من به خاطر تفکر در مورد تو، مانند پرنده‌ای هستم که با نفت زده شده و در کنار آتش قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: گاهی در موج خون، راه و روش را گم کرده‌ام و گاهی در دریاى غم، مسیر را گم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: چشم‌های من مانند دو دانه عقیق هستند که در دل طوفان اشک می‌درخشند و جهان را پر از درد و بی‌راهه کرده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر کوه از غم و اندوه من ذوب می‌شد، به اندازه‌ای که به خاک تبدیل شود، در آن صورت، در میان خاک و گل، ارزش و گوهری پیدا می‌شد.

هوش مصنوعی: هر شب خانه‌ام مانند دریا است و شب را با نگاهی به آن می‌گذرانم؛ مثل کشتی‌ای که در آتش در حال سوختن است و بستر خوابم را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: نه دریا به خاطر درد کشتی خشک می‌شود و نه کشتی به خاطر غم دریا تر می‌شود.

هوش مصنوعی: در میان آب و آتش، دلم و چشمانم به تصویر خیالت مشغول است و نمی‌دانم چطور باید به این وضعیت پاسخ دهم.

هوش مصنوعی: از نیمه شب مانند فرزند عمران و از نیمه دیگر شب مانند فرزند آزر.

هوش مصنوعی: من در این وضعیت هستم و تو بی‌توجه به حال من به شرطی که دوستی برقرار باشد، این وضعیت برای من قابل قبول نیست.

هوش مصنوعی: اگر خطی بر چهره‌ام بیفتد، این زیبایی من به هیچ وجه تحت‌الشعاع قرار نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: در حال حاضر، به رغم اینکه خورشید در آسمان وجود دارد و تاریکی را نیز در بر دارد، اما جهان به خاطر نور آن روشن و پرنور است.

هوش مصنوعی: من همان کسی هستم که به زیبایی معروف بودم، حالا چه فرق می‌کند اگر بوی خوشی از گل سمن به مشام برسد؟

هوش مصنوعی: مرا افرادی مانند مورچه‌های سیاه بر روی گل‌های رنگارنگ در حال تردد هستند که در کنار چهره‌ی خورشید قرار دارند.

هوش مصنوعی: اگر سایه‌ای بر گل بنفشه بیافتد، چرا باید عود و عنبر از آتش بلند شود؟

هوش مصنوعی: اگر نور خورشید را نبیند، چگونه بهار و گل‌ها پدید می‌آیند؟ آیا بدون نور، زندگی به وجود می‌آید؟

هوش مصنوعی: خداوند، تو همیشه مرا می‌خواندی و به من توجه می‌کردی، حالا چه اتفاقی افتاده که دیگر بنده‌ات را نمی‌پسندی و به من توجه نمی‌کنی؟

هوش مصنوعی: اکنون اگر چهرهٔ ماه زیبای تو تیره شود و اگر گلبرگ سرخ تو پژمرده گردد،

هوش مصنوعی: انگار که خورشید در حال حاضر به جمع سپاهیان شاه پیوسته است و در آسمان به گونه‌ای درخشان قرار گرفته که همچون پرچم یا زینت موکب او دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: روز جنگ، رنگ و بوی زیبا و نقره‌ای ما را تیره و تار کرده است.

هوش مصنوعی: من از این سبزی چهره‌ات در این فصل، هزاران زیبایی و جلوه می‌بینم که مرا شگفت‌زده می‌کند.

هوش مصنوعی: از این پس، بر دشت و صحرا صفا و شادی حاکم خواهد بود و به لطف شاه مظفر، زندگی پر نشاطی خواهیم داشت.

هوش مصنوعی: زیبایی پادشاهی، خاقان بزرگ و خوش چهره با بختی نیک و خوش شانسی است.

هوش مصنوعی: ملک خضر، شخصیتی است که یک انگشت او می‌تواند به اندازه‌ی هزاران کوثر و دریاهای سبز، ارزشمند و با برکت باشد.

هوش مصنوعی: خداوند، پروردگار تمامی موجودات و فرمانروا بر همه جهان است، و او شاه قدرتمند تمامی سرزمین‌ها و اقلیم‌هاست.

هوش مصنوعی: زیبایی مجلس، میدان و اسب زینت‌دار، به همراه مسجد، محراب و منبر، همگی جلوه‌هایی از قدرت و شکوه هستند.

هوش مصنوعی: نه آسمان به ارزش او پی می‌برد و نه کشورهای مختلف به مقام و جایگاه او می‌رسند.

هوش مصنوعی: خداوندی که خاک پای او را می‌بینند، در روم کسی به نام قیصر است.

هوش مصنوعی: بر اساس تصمیم و فرمان او، زمانه مانند طوقی دور گردن جهان می‌گردد و آن را در بر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: به خاطر هنر، برنامه‌ریزی، شجاعت، مقام، سخاوت، فضل، اصل و ارزش درونی، باید تلاش کرد.

هوش مصنوعی: من امروز نمی‌دانم در میان مخلوقاتش چه کسانی هستند که با او هم‌ردیفند، بزرگتر از همه خداوند است!

هوش مصنوعی: جهان را نظم و ساختار تازه‌ای بخشید، همانطور که پیامبر اسلام به دین و جامعه نظم و نظام داد.

هوش مصنوعی: خوشبختی همراه با رضایت توست و سلامت در سایه وجود تو نهفته است.

هوش مصنوعی: جهان به مانند درختی است که اطاعت و فرمانبری از تو، گل و زیبایی آن را به ارمغان می‌آورد و سرنوشت و کامیابی در آن، به خاطر تو شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد بر خلاف مقام و شأن تو صحبت کند یا برآشوبد، از همین لحظه تا روز محشر، با او درگیر خواهی شد.

هوش مصنوعی: به جای موهایش، بر تنش مارهایی می‌روید و به جای اینکه شیرینی و صفای حیاتش باقی بماند، از مغز سرش، تلخی و سختی می‌ریزد.

هوش مصنوعی: آیا جمشید پادشاه و شیر را ملاقات کرد؟ آیا تو ماهی با چهره زیبا و خورشیدی با منظره دل‌انگیز هستی؟

هوش مصنوعی: بهار خوش یمن و خوشحالی آمد تا به شادی تو برسد، هدف تو با تو مشخص و معلوم است.

هوش مصنوعی: جهان به خاطر تو زیبا و آراسته می‌شود، مانند اینکه معابد چین به خاطر هنر و زیبایی نقش و نگارهای آزر تزیین می‌شوند.

هوش مصنوعی: در دشت‌ها گل‌های رنگارنگ می‌روید و زیبایی‌های طبیعی مانند مرواریدهای تازه در دل این طبیعت جلوه‌گری می‌کنند.

هوش مصنوعی: چشم‌ها وقتی اشک می‌ریزند، مانند آب‌ رودخانه به سمت بالا می‌روند و دل خاکی که تاریک و غمگین است، به حالت روشن و تازه درآمده، شادابی و زندگی پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: رنگ سبز دشت‌ها مانند نقره‌ای درخشان است و رنگ چمن‌زارها شبیه طلا می‌درخشد.

هوش مصنوعی: در باغ، عمارتی ساخته می‌شود که از گل‌ها ساخته شده و رنگ آن به سرخی آتش می‌زند. این بنا مثل آتشی سرخ و درخشان، دل‌ها را مجذوب خود می‌کند.

هوش مصنوعی: در هوای خوشبو و عطرآگین، بادی به حركت درمی‌آید که بوی خوش آن مانند عنبر در دشت پراکنده می‌شود و در آسمان، ستاره‌های زیبا و درخشان نیز مانند شراب در جام‌ها فرو می‌ریزند.

هوش مصنوعی: به تو می‌گوید که حالا خوشحال باش و آرام بنشین، چرا که تاریخ جهان از نو آغاز شده است.

هوش مصنوعی: از نعمت‌های لطیف و خوشایند لذت ببر و از خوش‌شانسی خود بهره‌مند شو و از زندگی خوب و موفقیت‌هایت استفاده کن.

هوش مصنوعی: نگرانی و بدبینی تو از اندیشه‌ات باعث می‌شود که هر سال دچار غم و ذلت و اضطراب شوی.

هوش مصنوعی: درویش با مقام، ثروت و شانس خود بر زندگی پر از گنج و جواهر انسان ثروتمند می‌نگرد.