هوش مصنوعی: دیشب آن معشوقه سرد و بی‌رحم که با زیبایی‌اش شهره است، نزد من آمد. من که دلم گرفته و خسته بودم، در حالتی از حیرت و مجذوبیت به سر می‌بردم.

هوش مصنوعی: دوگل نرگس مست مانند دو نی، خون دو لعل از آنها می‌چکد و دو گوهر درخشان همچون دو قایق نوشیدنی را در خود دارند.

هوش مصنوعی: ای چهره زیبایش پر از قطرات نقره است و موهایش که مانند مشک سیاه است، پر از عطر خوش علف و سرشار از زندگی می‌باشد.

هوش مصنوعی: دو لب مانند دو لعل و دو یاقوت شیرین هستند، و دو چهره همچون دو گلبرگ زیبا و دو خورشید که زره‌ای بر تن دارند.

هوش مصنوعی: از خون چهره‌اش رنگی پر از تاریخ است و گوشش پر از اشک‌هایی است که مانند جواهر ناب می‌درخشند.

هوش مصنوعی: چهره زیبا و دل‌فریب او به خاطر رنج و غم‌های بسیار، رنگش تیره و خسته شده است و به نوعی از درد دلش غرق شده است.

هوش مصنوعی: او به سراغ من آمد و گفت: چه خوب است که دوست وفاداری دارم، اما این پیمان و قسم خیلی زود فراموش شده است.

هوش مصنوعی: ما را به قیمت و ارزش‌گذاری به تو معرفی کند، ولی تو با دل سرد و بی‌احساس از دور ما را می‌بینی و هیچ نمی‌گویی.

هوش مصنوعی: ای راهی که به خرد و اندیشه می‌انجامد، گاهی چند لحظه به خود آرامش بده و به یاد بیاور که در برابر سختی‌ها صبور باش و به تلاش ادامه بده تا به روزهای خوب و وفاداری دست پیدا کنی.

هوش مصنوعی: من امروز در نظر تو بی‌ارزش‌ترین فرد هستم، اما یادم خواهی کرد زمانی که دستانت خالی و بی‌احتیاج باشد.

هوش مصنوعی: بسیار اشک و غم می‌ریزی بر بالین آن شبی که مرا در جستجوی تو، از آغوش شب جدا کرده‌اند.