هوش مصنوعی: در روز نبرد او، وقتی پرچم‌هایش صف‌آرایی می‌کنند، ستاره‌ها از ترس در زیر چادر آسمانی پنهان می‌شوند.

هوش مصنوعی: وقتی تیغ جان آهنج او بیرون آید، مردم باید از ترسش بی‌سر به میدان بروند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به شدت احساساتی و عاطفی خود را به تصویر می‌کشد. او می‌گوید که چنان زخم و درد در درون او وجود دارد که این شدت احساس باعث می‌شود حوریان بهشت نیز از آن دوری کنند و حتی دامن خود را از آن وضعیت بکشانند. به عبارتی، شدت این درد و اندوه به حدی است که هیچ موجود زیبایی نمی‌تواند آن را تحمل کند.

هوش مصنوعی: اگر سایه گرز (چیزی قوی و نیرومند) بر کوه آهن بیفتد، آن کوه آهن به اندازه یک ذره کوچک می‌شود و به همین راحتی به دوش می‌افتد.

هوش مصنوعی: خدایا، تو که هر جا که می‌روی، لشکرت را به پیروزی و موفقیت می‌رسانی.