عمعق بخاری » دیوان اشعار » مقطعات و اشعار پراکنده » شمارهٔ ۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گله ها دارم و نگویم از آنک</p></div>
<div class="m2"><p>عشق را مهر بر دهن باشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>عاشقان را چو کرم ابریشم</p></div>
<div class="m2"><p>جامه هم گور و هم کفن باشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>عاشقی کز بلا بیندیشد</p></div>
<div class="m2"><p>عاشق جان خویشتن باشد</p></div></div>

گله ها دارم و نگویم از آنک عشق را مهر بر دهن باشد

عاشقان را چو کرم ابریشم جامه هم گور و هم کفن باشد

عاشقی کز بلا بیندیشد عاشق جان خویشتن باشد

دیوان عمعق بخاری به اهتمام سعید نفیسی - عمعق بخاری - تصویر ۱۰۰

شمارهٔ ۶

گله ها دارم و نگویم از آنک
عشق را مهر بر دهن باشد
عاشقان را چو کرم ابریشم
جامه هم گور و هم کفن باشد
عاشقی کز بلا بیندیشد
عاشق جان خویشتن باشد

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از دردها و مشکلات عاشقان صحبت می‌کند. او می‌گوید که عشق باعث می‌شود تا انسان نتواند گله‌ها و نارضایتی‌های خود را بیان کند. عاشقان مانند کرم ابریشم هستند که در پوست خود محبوسند و عشق برای آن‌ها هم می‌تواند نعمت و هم عذاب باشد. همچنین، عاشقانی که فقط به درد و رنج می‌اندیشند، در واقع جان خود را از دست می‌دهند و به نوعی در محدودیت قرار می‌گیرند.

شمارهٔ ۴

شمارهٔ ۵

هوش مصنوعی: من نارضایتی‌ها و شکایت‌هایی دارم، اما نمی‌خواهم به زبان آورم، زیرا عشق را نمی‌توان به راحتی بیان کرد.

گله ها دارم و نگویم از آنک

هوش مصنوعی: عاشقان مانند کرم ابریشم هستند که در نهایت از پیله خود خارج می‌شوند؛ آنها به نوعی هم در زندگی و هم در مرگ با عشق خود پیوند دارند.

عاشقان را چو کرم ابریشم

جامه هم گور و هم کفن باشد

هوش مصنوعی: عاشقی که به مشکلات و دردها فکر کند، در واقع به خود و روحش اهمیت می‌دهد.

شمارهٔ ۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها