عمعق بخاری » دیوان اشعار » مقطعات و اشعار پراکنده » شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن نه زلفست آنکه او برعارض رخشان نهار</p></div>
<div class="m2"><p>صورت ظلمست کو بر عدل نوشیروان نهاد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>توبه و سوگند ما را تاب از هم باز کرد</p></div>
<div class="m2"><p>زلف را تا تاب داد و بر رخ رخشان نهاد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>بوسه گر بر سنگ بدهد سنگ گردد چون شکر</p></div>
<div class="m2"><p>یا رب، این چندین حلاوت بر لبی نتوان نهاد!</p></div></div>

دیوان عمعق بخاری به اهتمام سعید نفیسی - عمعق بخاری - تصویر ۱۰۰

شمارهٔ ۴

آن نه زلفست آنکه او برعارض رخشان نهار
صورت ظلمست کو بر عدل نوشیروان نهاد
توبه و سوگند ما را تاب از هم باز کرد
زلف را تا تاب داد و بر رخ رخشان نهاد
بوسه گر بر سنگ بدهد سنگ گردد چون شکر
یا رب این چندین حلاوت بر لبی نتوان نهاد

شمارهٔ ۲

شمارهٔ ۳

آن نه زلفست آنکه او برعارض رخشان نهار

صورت ظلمست کو بر عدل نوشیروان نهاد

توبه و سوگند ما را تاب از هم باز کرد

زلف را تا تاب داد و بر رخ رخشان نهاد

بوسه گر بر سنگ بدهد سنگ گردد چون شکر

یا رب، این چندین حلاوت بر لبی نتوان نهاد!

شمارهٔ ۳

اطلاعات