اثیر اخسیکتی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بر عرض تو، گر عارضه یی چیر شدست</p></div>
<div class="m2"><p>صحت برسد کنون، که بس دیر شدست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تو جان جهانی و جهان زنده به تو</p></div>
<div class="m2"><p>آخر نه جهان، ز جان خود سیر شدست</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰

بر عرض تو گر عارضه یی چیر شدست
صحت برسد کنون که بس دیر شدست
تو جان جهانی و جهان زنده به تو
آخر نه جهان ز جان خود سیر شدست

هوش مصنوعی: در این چند بیت شاعر به این نکته اشاره دارد که اگر مشکلی برای انسان به وجود بیاید، حالا که زمان دیر شده است، باید به صحت و درستی آن توجه کرد. او همچنین می‌گوید که تو جان جهان هستی و جهان به وجود تو زنده است، و در نهایت جهان نمی‌تواند بدون وجود تو زندگی کند. به نوعی، شاعر به اهمیت و ارزش وجودی انسان اشاره دارد.

شمارهٔ ۸

شمارهٔ ۹

هوش مصنوعی: اگر بر چهره‌ات هر عارضه‌ای ایجاد شده، باید اکنون درصدد درمانش برآیی، چرا که وقت از دست رفته است.

بر عرض تو، گر عارضه یی چیر شدست

صحت برسد کنون، که بس دیر شدست

هوش مصنوعی: تو روح و جان تمام جهانی، و جهان به واسطه وجود تو زنده است. در واقع، این جهان به خاطر جان توست که به حیات خود ادامه می‌دهد.

تو جان جهانی و جهان زنده به تو

آخر نه جهان، ز جان خود سیر شدست

شمارهٔ ۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده