اثیر اخسیکتی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دل بسته اوست چون جدا مانده از او</p></div>
<div class="m2"><p>جان زنده بماناد، که وامانده از او</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دل ماند مرا، از او غلط می گویم</p></div>
<div class="m2"><p>آن دل بنَمانده‌ست که جا مانده از او</p></div></div>

دیوان اثیرالدین آخسیکتی به اهتمام رکن الدین همایون فرخ - اثیرالدین آخسیکتی - تصویر ۵۹۲

شمارهٔ ۵۳

دل بسته اوست چون جدا مانده از او
جان زنده بماناد که وامانده از او
دل ماند مرا از او غلط می گویم
آن دل بنمانده ست که جا مانده از او

هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به احساس شدت وابستگی به معشوق اشاره می‌کند. او می‌گوید که دلش به خاطر جدایی از محبوبش رنج می‌کشد و در این وضعیت، جانش همچنان زنده است. او در نهایت تأکید می‌کند که این دلش نیست که از محبوب جدا مانده، بلکه خود محبوب است که در دل او جا مانده است.

شمارهٔ ۵۱

شمارهٔ ۵۲

هوش مصنوعی: دل به عشق او سپرده شده است، مانند کسی که از محبوبش دور افتاده است. در این حال، جان همچنان زنده می‌ماند، همچون کسی که دوری از معشوق را تحمل می‌کند.

دل بسته اوست چون جدا مانده از او

جان زنده بماناد، که وامانده از او

هوش مصنوعی: دل من هنوز به یاد اوست و به همین دلیل، از او سخن می‌گویم. این دل که همچنان در فکر اوست، به خاطر نبودش در دل من جا مانده است.

دل ماند مرا، از او غلط می گویم

آن دل بنَمانده‌ست که جا مانده از او

شمارهٔ ۵۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده