اثیر اخسیکتی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چشمم که همیشه جوی خون آید از او</p></div>
<div class="m2"><p>همواره مرا، بخت نگون آید از او</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زان ترس بگریم، که خیال رخ تو</p></div>
<div class="m2"><p>با اشک مبادا، که برون آید از او</p></div></div>

شمارهٔ ۵۲

چشمم که همیشه جوی خون آید از او
همواره مرا بخت نگون آید از او
زان ترس بگریم که خیال رخ تو
با اشک مبادا که برون آید از او

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق و دلبستگی خود به معشوق صحبت می‌کند. او بیان می‌کند که هر زمان به یاد معشوق می‌افتد، چشمانش پر از اشک و خون می‌شود و بختش همیشه بد می‌شود. همچنین از ترس آن دارد که خیال چهره معشوقش با اشک‌هایم بیرون بیاید. این احساسات نشان‌دهنده عمق احساسات عاشقانه و درد و رنج ناشی از عشق است.

شمارهٔ ۵۰

شمارهٔ ۵۱

هوش مصنوعی: چشمم مدام پر از اشک و غم است و این حالت، باعث می‌شود که بخت و قسمت من نیز همیشه بد باشد.

چشمم که همیشه جوی خون آید از او

همواره مرا، بخت نگون آید از او

هوش مصنوعی: از آن ترس دارم که فکر چهرهٔ تو به همراه اشک‌هایم ظاهر شود و از این تصور بیرون بیاید.

زان ترس بگریم، که خیال رخ تو

با اشک مبادا، که برون آید از او

شمارهٔ ۵۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده