اثیر اخسیکتی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>حسن نباید که بود بیش از این</p></div>
<div class="m2"><p>عشق نباید که بود پیش بین</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن لب و خط بین تو که گویی فتاد</p></div>
<div class="m2"><p>رهگذر مورچه بر انگبین</p></div></div>

شمارهٔ ۵۱

حسن نباید که بود بیش از این
عشق نباید که بود پیش بین
آن لب و خط بین تو که گویی فتاد
رهگذر مورچه بر انگبین

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به تأمل در عشق و زیبایی‌های آن می‌پردازد و می‌گوید که عشق نباید بیش از این باشد و نباید به پیش‌بینی و پیش‌گویی بپردازد. اشاره به لب و خطوط صورت معشوق دارد که شاید به زیبایی و جذابیت او اشاره می‌کند، و در نهایت به تصویری از یک مورچه که بر روی انگبین می‌رود، اشاره می‌کند که گویای لطافت و زیبایی عشق است.

شمارهٔ ۴۹

شمارهٔ ۵۰

هوش مصنوعی: زیبایی نباید فراتر از این باشد و عشق نباید در پیش بینی‌ها بیشتر از این باشد.

حسن نباید که بود بیش از این

عشق نباید که بود پیش بین

هوش مصنوعی: آن لب و خطی که تو داری، مانند چیزی است که مورچه‌ای به دشت عسل می‌رسد و از شیرینی آن لذت می‌برد.

آن لب و خط بین تو که گویی فتاد

شمارهٔ ۵۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها