اثیر اخسیکتی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بنشین و ز دل هوای خوبان بنشان</p></div>
<div class="m2"><p>کاین قوم، ز مردمی ندارند نشان</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>یاری که در او، وفا نبینی مطَلَب</p></div>
<div class="m2"><p>شاخی که در او میوه نباشد منشان</p></div></div>

شمارهٔ ۴۷

بنشین و ز دل هوای خوبان بنشان
کاین قوم ز مردمی ندارند نشان
یاری که در او وفا نبینی مطلب
شاخی که در او میوه نباشد منشان

هوش مصنوعی: این شعر به انسان هشدار می‌دهد که از محبت و دوستی با افرادی که نشان از انسانیت و وفا ندارند، پرهیز کند. شاعر به تشبیه گیاهی می‌پردازد و می‌گوید که همان‌طور که درختی که میوه ندارد، ارزش ندارد، دوستی که در وفا و صداقت کمبود داشته باشد نیز به درد نمی‌خورد. به طور کلی، شاعر به اهمیت انتخاب دوستان واقعی و وفادار اشاره می‌کند.

شمارهٔ ۴۵

شمارهٔ ۴۶

هوش مصنوعی: به آرامی بنشین و از دل خود آرزوی زیبایی‌ها و خوبان را خارج کن، زیرا این مردم نشانه‌ای از انسانیت و فضیلت ندارند.

بنشین و ز دل هوای خوبان بنشان

کاین قوم، ز مردمی ندارند نشان

هوش مصنوعی: دوستی که وفاداری و صداقت ندارد، مانند شاخه‌ای است که میوه‌ای به بار نمی‌آورد؛ بی‌فایده است.

یاری که در او، وفا نبینی مطَلَب

شاخی که در او میوه نباشد منشان

شمارهٔ ۴۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها