اثیر اخسیکتی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>غمگین دلکی، ز راه دور آوردم</p></div>
<div class="m2"><p>او می‌نامد، منش به زور آوردم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آنجاش ز دست کافری بِربودم</p></div>
<div class="m2"><p>وین جاش به پای خود به گور آوردم</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 12128 - اثیر اخسیکتی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۵

شمارهٔ ۴۶

غمگین دلکی ز راه دور آوردم
او می نامد منش به زور آوردم
آنجاش ز دست کافری بربودم
وین جاش به پای خود به گور آوردم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از احساس غم و فراق سخن می‌گوید. او به شخص غمگینی اشاره می‌کند که از دور دست به سمت او آمده است. شاعر توضیح می‌دهد که او این فرد را با زحمت و تلاش به نزد خود آورده، اما در عوض، چیزهای ارزشمندی را که داشته، از دست داده و به گور سپرده است. این احساسات نشان‌دهنده‌ی سختی‌های عشق و جدایی است.

شمارهٔ ۴۴

شمارهٔ ۴۵

هوش مصنوعی: من یک دل غمگین را از دوری به دست آوردم و او مرا به نامی می‌شناسد که با زحمت به دست آورده‌ام.

غمگین دلکی، ز راه دور آوردم

او می‌نامد، منش به زور آوردم

هوش مصنوعی: در آن مکان، چیزی را از کسی بی‌دین گرفتم و اکنون این چیز را به پای خود در گوری گذاشته‌ام.

آنجاش ز دست کافری بِربودم

وین جاش به پای خود به گور آوردم

شمارهٔ ۴۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده