اثیر اخسیکتی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>محکوم قضا، که بنده خوانند او را</p></div>
<div class="m2"><p>بر بالش حکم، کی نشانند او را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر چرخ نمیرود به کام تو، مرنج</p></div>
<div class="m2"><p>کو نیز چنان رود، که رانند او را</p></div></div>

شمارهٔ ۴

محکوم قضا که بنده خوانند او را
بر بالش حکم کی نشانند او را
گر چرخ نمیرود به کام تو مرنج
کو نیز چنان رود که رانند او را

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به موضوع قضا و سرنوشت اشاره می‌کند. او می‌گوید که انسان‌ها محکوم به سرنوشت خود هستند و نمی‌توانند بر آن تأثیر بگذارند. همچنین اشاره می‌کند که اگر چرخ زندگی به دلخواه تو نمی‌چرخد، ناراحت نشو، زیرا طبیعت هم همچنان بر اساس قوانین خود پیش می‌رود و هیچ‌کس نمی‌تواند آن را تغییر دهد.

شمارهٔ ۲

شمارهٔ ۳

هوش مصنوعی: آدمی که به تقدیر و سرنوشت خود گرفتار است و به عنوان بنده شناخته می‌شود، آیا می‌توان بر سر او حکم و تصمیم گرفت؟

محکوم قضا، که بنده خوانند او را

بر بالش حکم، کی نشانند او را

هوش مصنوعی: اگر زندگی به دلخواه تو پیش نمی‌رود، نگران نباش؛ زیرا دیگران نیز همین‌گونه تحت تأثیر نیروهای خارج از کنترل خود قرار دارند.

گر چرخ نمیرود به کام تو، مرنج

کو نیز چنان رود، که رانند او را

شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده