اثیر اخسیکتی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سالی است که پای در گلی نیست مرا</p></div>
<div class="m2"><p>در سر هوس رخ گلی نیست مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از عشق بتان، پار زیان کرد دلم</p></div>
<div class="m2"><p>هر سال بتازگی دلی نیست مرا</p></div></div>

دیوان اثیرالدین آخسیکتی به اهتمام رکن الدین همایون فرخ - اثیرالدین آخسیکتی - تصویر ۴۶۷

شمارهٔ ۳

سالی است که پای در گلی نیست مرا
در سر هوس رخ گلی نیست مرا
از عشق بتان پار زیان کرد دلم
هر سال بتازگی دلی نیست مرا

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس غم و تنهایی شاعر است. او به این نکته اشاره می‌کند که یک سال است از زیبایی‌ها و خوشی‌های زندگی دور شده و آرزویی در دلش نیست. همچنین، او از آسیب‌های عشق و زیبایی‌ها سخن می‌گوید و می‌نویسد که دیگر قلبی تازه و شاداب ندارد. در واقع، او از ناکامی در عشق و عدم احساس شادی در زندگی شکایت دارد.

شمارهٔ ۱

شمارهٔ ۲

هوش مصنوعی: مدتی است که در شرایطی نیستم که بتوانم به آرزوهایم برسم و در دل من نیز آرزوی ملاقات با کسی که دلخواه من است، وجود ندارد.

سالی است که پای در گلی نیست مرا

در سر هوس رخ گلی نیست مرا

هوش مصنوعی: هر سال از عشق معشوقان آسیب می‌بینم و دیگر دلی تازه ندارم.

از عشق بتان، پار زیان کرد دلم

هر سال بتازگی دلی نیست مرا

شمارهٔ ۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده