اثیر اخسیکتی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر رشک برد فرشته بر پاکی ما</p></div>
<div class="m2"><p>گر دیو کند ننگ ز بی باکی ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ایمان بسلامت، به در مرگ بریم</p></div>
<div class="m2"><p>احسنت، زهی چستی و چالاکی ما</p></div></div>

شمارهٔ ۲

گر رشک برد فرشته بر پاکی ما
گر دیو کند ننگ ز بی باکی ما
ایمان بسلامت به در مرگ بریم
احسنت زهی چستی و چالاکی ما

هوش مصنوعی: این شعر به تمجید از پاکی و شجاعت انسان‌ها می‌پردازد. نویسنده به این موضوع اشاره می‌کند که اگر فرشتگان به پاکی انسان رشک ببرند یا دیوان به بی‌باکی او ننگ بزنند، بر ایمان و سلامت آن انسان تأکید می‌کند و از چالاکی و توانایی او ستایش می‌کند. در کل، شعر نشان‌دهنده اعتقاد به ارزش‌های انسانی و فضیلت‌های اخلاقی است.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: اگر فرشته‌ها به پاکی ما حسادت کنند، اگر دیوها از بی‌باکی ما شرم کنند.

گر رشک برد فرشته بر پاکی ما

گر دیو کند ننگ ز بی باکی ما

هوش مصنوعی: در زندگی پر از چالش و خطر، ایمان و اعتقاد ما را محفوظ نگه می‌دارد. با روحیه‌ای قوی و سرزنده، به استقبال مرگ می‌رویم و از شجاعت و نشاط خود می‌بالیم.

ایمان بسلامت، به در مرگ بریم

احسنت، زهی چستی و چالاکی ما

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده