هوش مصنوعی: ای فکر تو، به جای بلندای زمان، در زبانی که بر زبان جاری می‌شود، پرواز کرده‌ای.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که مرگ از دست خنجر تو فرار کرده است، بنابراین با استفاده از هزاران تدبیر، جان را بگیریم.

هوش مصنوعی: در هنگام نشستن پیر در صدر جهان، بخت تو مانند جوانی جوان است.

هوش مصنوعی: زنجیر گسل دختران حزمت را در آسمان نیلی می‌بندد.

هوش مصنوعی: از قدرت و شکوه تو، زخم‌هایی بر جا مانده و در نتیجه‌ی آن، دنیا دچار مشکلات و سختی‌ها شده است.

هوش مصنوعی: هیچ کسی نمی‌تواند با کسی مانند رستم که دارای قدرت و شجاعت فوق‌العاده‌ای است، مقایسه شود یا خود را به او نزدیک کند.

هوش مصنوعی: از دنیای ستایش تو چه چیزی می‌تواند به ذهنم بیفزاید، وقتی که نمی‌توانم به خوبی احساسات و احساسات خود را بیان کنم؟

هوش مصنوعی: به کجا می‌توان رسید که با چنین نردبانی ناتمام و شکسته به بالای دنیا برویم؟

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که ای کسی که هنرت در وجود توست، اما هیچ جایگاهی برای آن در دل کسی نیست. یعنی اگرچه تو استعداد و هنر زیادی داری، اما هیچکس آن را درک نمی‌کند و برایش ارج نمی‌نهد.

هوش مصنوعی: اگر روح تو هر روز مسافری تازه به خانه‌ات بیاورد،

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی که وجود یک بلبل خوش‌ذوق در کنار یک دروازه هیچ ارزشی ندارد؟

هوش مصنوعی: به خاطر پیوندهای قدیمی‌ای که دارم، این احساس سبک‌بار بودن به سراغم می‌آید.

هوش مصنوعی: واقعاً اگر بهشت به زحمت و سختی دویدن در میدان رقابت هم ارزش داشته باشد، ارزش آن را دارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زمین وجود دارد و مرزهایی دارد، و تا وقتی که باد می‌وزد و سبکی و رهایی وجود دارد.

هوش مصنوعی: از آتش و آب، خنجر تو اثری دارد که به هر جایی سرایت می‌کند.