هوش مصنوعی: دست قدرتمند و شکست‌ناپذیر، همچون شمشیری تیز و برنده نیست که با دیگر سلاح‌ها مقایسه شود. همچنین، به مانند مجسمه‌ای است که حرکتی ندارد و نمی‌تواند به تنهایی تأثیری بگذارد.

هوش مصنوعی: از کاخ و مقام تو بوی خوشی می‌آید و از سنگینی و وقار تو، زمین فقط یک مثقال ارزش دارد.

هوش مصنوعی: دست قدرت و پیروزی تو، با ضربه‌ای مانند صدای سنگین شمشیری از سر بلندی‌ات پایین آمد و به خراسان رسید.

هوش مصنوعی: شخصی که به دنیا آمده، حاصل سرنوشت جوان توست و او دنیای قدیمی را نمایندگی می‌کند. آیا تو کودکی را دیده‌ای که نوزادی را به دنیا بیاورد؟

هوش مصنوعی: اگر به سراغ سخن آیم و پرواز کنم، در آسمان مرتبه‌ای بالا برایم فراهم می‌شود که به خوبی حس می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر کسی که کلامی را بر زبان بیاورد، نمی‌تواند همراه و همسفر من باشد. در هر جا، در دل خود حسی از غم و دلشکستگی دارم مانند دیلم که بر سرش شالی پیچیده شده است.

هوش مصنوعی: اگر کسی از اصول و قواعد خارج شود، من نمی‌توانم با او مقابله کنم و او را به چالش بکشم.

هوش مصنوعی: من تلاش می‌کنم تا زیبایی‌ها و ویژگی‌های محبوبم را به زبان بیاورم، اما گاهی اوقات زبانم بر اثر هیجان و شوق من نسبت به او بند می‌آید و نمی‌توانم تمام احساساتم را بیان کنم.

هوش مصنوعی: دل من بی‌قرار است، زیرا کسی نیست که با نوشیدن جامی از شراب، سرگرمی برایم باشد. همچنین، چه کسی می‌تواند مانند گل، زیبایی و طراوت خاصی داشته باشد که بلبل عاشق را به سکوت وا دارد؟

هوش مصنوعی: قلم مانند پرتوهای خورشید، زیبایی و شکوه لیلی را به تصویر می‌کشد و سایه‌های بزرگ و باشکوه سیمرغ را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: من آن شخصی نیستم که بخواهم به خاطر دو رویی و تردید، قلب و احساسات خودم را به دیگران بفروشم و به خاطر ملامت و ناپاکی آن‌ها خودم را به زحمت بیندازم.

هوش مصنوعی: درخت طوبی مانند شاخه‌ای است که درخواستی را به سمت خود می‌کشد، اما بال فرشته قادر نیست که به راحتی پر بگشاید و برای خود نقطه عطفی ایجاد کند.

هوش مصنوعی: تیغ تو به گونه‌ای است که معنا و مفهومش را به وضوح بیان می‌کند، به طوری که هر زبانی می‌تواند آن را با قلم خود بنگارد و بر روی آن نقش بزند.