گنجور

شمارهٔ ۵۷

خطاست پیش خرد در همه فنون هنر
عطارد ار قلمی راند جز بفتوی من
گرت بود هوس دلبران پرده لطف
بیا که جلوه کنانند وقت اتقی من
بسان طفل نوآموز پیر عقل آنگه
نوشته درس حقایق همه ز املی من
بنو بهار حقایق میان روضه فضل
شکوفه دار معانی است شاخ طوبی من
قیاس شعری من چون قیاس برهانی است
برآنک محض صواب است عین دعوی من
بصیرتم چو گشاده است چشم عقل از آنک
نقاب زرق بگیرد ز روی تقوی من
بسر مه سخنم کس نمیرسد زان است
ز من زمانه تغافل طریق دعوی من
مرا به نظم ستودند چون ز رقت حال
حکایتی است سخنهای من ز شکوی من
هنوز سطوت الفاظ من ندانستند
دریغ آنکه ندیدند روی دعوی من

اطلاعات

وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: قطعه
منبع اولیه: چکامه

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

خطاست پیش خرد در همه فنون هنر
عطارد ار قلمی راند جز بفتوی من
هوش مصنوعی: در پیش خردمندی، کار نیک و هنری از عطارد (سیاره) نشانه‌ای نخواهد داشت، مگر اینکه بر اساس نظر و راهنمایی من باشد.
گرت بود هوس دلبران پرده لطف
بیا که جلوه کنانند وقت اتقی من
هوش مصنوعی: اگر خواهان دلربایان هستی، به پرده لطف و مهربانی بیفکن و ببین که چطور با زیبایی و جلوه خود، در زمان مناسب به نمایش درمی‌آیند.
بسان طفل نوآموز پیر عقل آنگه
نوشته درس حقایق همه ز املی من
هوش مصنوعی: مانند کودکی که در حال یادگیری است، عقل پیر من در آن زمان همه حقایق را به من آموخته است.
بنو بهار حقایق میان روضه فضل
شکوفه دار معانی است شاخ طوبی من
هوش مصنوعی: بهار حقیقت‌ها در دل باغ کریمان، مانند شکوفه‌هایی است که معانی زیبا را به نمایش می‌گذارد. من همچون درخت طوبی، از این معانی و زیبایی‌ها بهره‌مندم.
قیاس شعری من چون قیاس برهانی است
برآنک محض صواب است عین دعوی من
هوش مصنوعی: شعر من بر اساس دلایل منطقی است و همانطور که در بحث‌های علمی، نتیجه‌گیری صحیح است، بیان من نیز کاملاً درست و معتبر است.
بصیرتم چو گشاده است چشم عقل از آنک
نقاب زرق بگیرد ز روی تقوی من
هوش مصنوعی: نگاه‌ام به حقیقت و واقعیت باز است، زیرا عقل من قدرت تشخیص دارد و می‌تواند زرق و برق ظاهری را از چهره تقوا تشخیص دهد.
بسر مه سخنم کس نمیرسد زان است
ز من زمانه تغافل طریق دعوی من
هوش مصنوعی: هیچ‌کس به سطح کلام من نمی‌رسد، به همین دلیل است که من در برابر بی‌توجهی زمانه به شکواییه‌ام می‌پردازم.
مرا به نظم ستودند چون ز رقت حال
حکایتی است سخنهای من ز شکوی من
هوش مصنوعی: مرا به خاطر شعرهایم ستودند، زیرا حالتی دل‌انگیز دارم که حکایتی را رقم می‌زند و سخنان من از دل نگرانی‌هایم نشأت می‌گیرد.
هنوز سطوت الفاظ من ندانستند
دریغ آنکه ندیدند روی دعوی من
هوش مصنوعی: هنوز کسی قدرت و عظمت کلام من را درک نکرده است، افسوس که نتوانسته‌اند حقیقت وجود و ادعای من را ببینند.