هوش مصنوعی: در زندگی خودم دیگر امیدی باقی نمانده است، زیرا که در پی گذر زمان و سختی‌ها دچار تغییر و ناامیدی شده‌ام.

هوش مصنوعی: من عمرم را که تحت تأثیر قدرت و سختی‌های زندگی قرار گرفته، به سوگند و چشمان روشنی که برایم می‌سازد، می‌سپارم.

هوش مصنوعی: وقتی که کلاه دولت من از سر افتاد و از دست رفت، به زمانه بگو که بر تاج جمشید خاک بپاشد.

هوش مصنوعی: من به مانند بیوه‌زنان جستجوگر در عشق و آرزو هستم، زیرا اراده و هدف من فراتر از زیبایی‌های دنیا و تابش‌های ماه و خورشید است.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم به وسیله‌ی خنجر بهرام به خواسته‌های خود برسم؛ اکنون دیگر چه نیازی به ساز ناهید دارم؟