هوش مصنوعی: وقتی که به محبت و دوستی تو رو آوردم، احساس کردم که از خودم دور شدم. اما با تمام سختی‌هایی که از تو کشیدم، هنوز هم از تو خوشنودم، به شرطی که از من آزار نرسانی.

هوش مصنوعی: وقتی من در حال گریه‌ام و تو در حال خنده‌، چه کنم تا از آن خنده‌ی شیرین تو خوشحال باشم، در حالی که من در غم و اندوه هستم؟

هوش مصنوعی: وقتی که در گلستان تو گلی وجود دارد، نمی‌توان جان خود را به آن گل داده و خاری را که در کنار آن است، نادیده گرفت و بی‌عبرت رها کرد. این کار ناپسند است.

هوش مصنوعی: اگر تو بر منبر نخست مشغول خطبه‌ای، من نیز در آخرین مرحله به تو توجه دارم. در حالی که به مسائل تو پرداخته‌ام، از منبر و جایگاه تو نگرانی ندارم.

هوش مصنوعی: اگر تو فریاد رس نباشی، ظلم و ستم ادامه خواهد داشت و اگر هم بخواهی که خود را نجات دهی، هیچ فایده‌ای نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: عشق می‌گوید که اکنون زمان رفتن است و باید با خود کفن و تیغی که درد را به همراه دارد، ببری. درد نیز می‌گوید که حالا زمان رفتن است و تو باید با خود سرو و دیواری که نماد جدایی و سختی است، همراه داشته باشی.

هوش مصنوعی: او دشمن را تربیت کرده و با محبت خود او را به خیر و برکت رسانده است. همچنین، به انسان‌ها توصیه می‌کند که با ذهنی باز و افکاری پویا، از سر اعتراف و پذیرش بهره ببرند.

هوش مصنوعی: ای یا، اگر می‌خواهی با من دشمنی کنی، راحت می‌توانی به سرزنش من بپردازی؛ اما اگر دوستی را انتخاب می‌کنی، تمام وجودت را برای آن بگذار.

هوش مصنوعی: اگر به دین اسلام بپیوندی، لباس آن را بر تن کن و اگر نمی‌خواهی، به راه خود برو و در بند عقاید و افکار خویش باقی بمان.