هوش مصنوعی: جهان جان می‌دهد و زندگی را به اوج می‌برد وقتی چهره‌ات را می‌بیند، نه فقط ظاهرت، بلکه حتی اگر خاکی که تو بر رویش ایستاده‌ای را ملاقات کند.

هوش مصنوعی: گرامی، نسیم هرگز رنگ گل را با چهره تو نمی‌بیند، و اگر هم ببیند، تنها تو را می‌بیند.

هوش مصنوعی: در دشت گل، جانم مانند صبحگاه خوشحال است و مانند خورشید که به زیبایی تو نگاه می‌کند، می‌خندد.

هوش مصنوعی: دل و دیده همیشه به سوی تو می‌رود و به تو نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی تو را نبینم، چشمانش دو جهان را تنها با یک تار موی تو مشاهده می‌کنند.