هوش مصنوعی: کسی که به سفر و دوری می‌رود، کمتر از درد و رنج دلش شکایت می‌کند و از عاطفه و محبت آنکه در کنارش بوده، کمتر می‌گوید.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم در برابر غم تو درب را ببندم، زیرا همچون بادی که از درزها وارد می‌شود، غم تو همیشه به سراغم خواهد آمد.

هوش مصنوعی: اگر روزها در سختی و مشکلات غرق شوند، برای من نگران‌کننده نیست؛ بلکه این تو هستی که باید از این وضعیت کاری انجام دهی.

هوش مصنوعی: تو به من خنجر می‌زنی، اما نترس که یک بار شکار تو به ضعف و ناتوانی خواهد رسید.

هوش مصنوعی: کمی دست از سخت‌گیری بردار و با柔ندگی رفتار کن، زیرا هر کسی که با شتاب و تندخویی پیش برود، سرانجام به مشکلاتی دچار می‌شود.

هوش مصنوعی: از آه و ناله‌ی من دوری کن، چرا که دل‌نواز است. اگر کسی به تو آسیب برساند، آهنگساز زندگی‌ات به درد می‌آید.

هوش مصنوعی: تو به راحتی مرا انسانی بی‌وفا نامیدی، ولی باید بدانی که تو هم چیزی گفتی که شایسته من نبود.

هوش مصنوعی: زنی در هم پیچ و تاب مو و کمان ابرو، غم و شادی را با هم در خود دارد و هر دو کار را به خوبی انجام می‌دهد.

هوش مصنوعی: تو می‌گویی که من دهان دارم، اما نمی‌دانم آیا این حرف به کسی قابل قبول خواهد بود یا نه.

هوش مصنوعی: اگر این اتفاق به درستی بیفتد، به یقین چیزهای ارزشمند و زیبا از آن به وجود خواهد آمد.

هوش مصنوعی: اگر تأثیر آب و گل او را مشاهده کنی، تخم محبتش را بپاش تا از این آب، گیاه محبت بروید.