هوش مصنوعی: در صبح زود، بوی خوش گل‌ها به مانند نسیم ملایم صبحگاهی، فضای اطراف را پر کرده و ما را به جست‌وجو وا می‌دارد.

هوش مصنوعی: در دل یک چهره زیبا، راز خواب آلودی نهفته است و در آن، شوق و زیبایی همچون پرنده‌ای که در قفس زندانی است، به نمایش درآمده است.

هوش مصنوعی: خانه‌ام متلاشی شده است، زیرا که عهدمان به هم خورده و زلف‌های معشوقه‌ام به هم پیچیده و به حالت جنون‌آمیز درآمده است.

هوش مصنوعی: ای ساقی آزاد، که در پای بقاء ایستاده‌ای، دیشب بیا و شراب بنوشیم.

هوش مصنوعی: راهی غم‌انگیز در پیش بود و صدای لطیف چنگ، دل‌نوازی و آرامش خاصی به فضا می‌بخشید. صدای چنگ در حالی که در حال نواختن آهنگی ملایم و محزون بود، احساسات عمیقی را منتقل می‌کرد.

هوش مصنوعی: در آتش شراب و با زنجیری که به دور کمرم است، چشمان من در برابر زیبایی او به پرستش مشغولند.

هوش مصنوعی: او گفت: که بر دستان و لب‌های من، بوسه‌ای به گرانبهایی وجود دارد و نوشیدنی‌ای لذیذ که سه بار آن را چشیده‌ام.

هوش مصنوعی: با طلا، ساقی جام شراب را گرفت تا دل من که سوخته، برهم نشیند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در دل دلی وجود دارد، می‌توانیم آنچه که نیست را ایجاد کنیم و زمانی که چیزی وجود ندارد، می‌توانیم آنچه را که هست، از بین ببریم.

هوش مصنوعی: در این موضوع نباید پرده‌ برداشت و توبه‌ای که در این مسیر کرده‌ای، نباید شکسته شود.

هوش مصنوعی: شمشیر را آماده‌کرد و اما به تیر سخن شلیک کرد، ولی از آنجا که خسته نشد.