هوش مصنوعی: چطور ممکن است ماهی به زیبایی چهره تو از کوه بالا بیاید؟ یا سرو بر افراشته‌ای که قامت تو را ببیند و خود را با آن مقایسه کند؟

هوش مصنوعی: هر جا که بوی تو به مشام برسد، نسیم صبحگاهی دیگر میوزد و هر لحظه‌ای که چهره‌ات ظاهر شود، صبح برایم نمی‌تابد.

هوش مصنوعی: غم تو باعث شد تا صبر خردمند بگوید که اگر او همان کسی است که من می‌شناسم، پس از او ظلمی نباید سر بزند.

هوش مصنوعی: اگر بگویی که اگر بر سر این عشق بمانم، می‌توانی از آنچه در اینجا گفته می‌شود باخبر شوی، به شرط اینکه عمر باقی باشد.

هوش مصنوعی: صبر من در دوری تو هیچ وقت شکسته نخواهد شد، حتی اگر سختی‌ها و دردها بیشتر شوند، چون همه این مشکلات فقط زنجیرهایی هستند که نمی‌توانند مرا از تو جدا کنند.

هوش مصنوعی: هیچ کس به وصال تو نرسید، یا شاید این تقدیر من است که شب، تنها به دوری تو می‌انجامد و چیزی غیر از این نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: من در اثر این اتفاق خسته و ناتوانم و آرزو دارم که به خانه برسم، اما نگرانم که آیا این سفر به جایی ختم می‌شود که هنوز هم نشانه‌های بی‌رحمی تو در آن باشد؟

هوش مصنوعی: گفته بودی که بخورم خون دل تو، اما می‌دانم که مصلحت در این است که او را به همین شکل که خودش رفتار کرده، تنبیه کنی.

هوش مصنوعی: شاید ای دوست، همین حالتی که از تو می‌آید، به خاطر ویژگی‌هایی است که در تو وجود دارد. و اگر حالتی غیر از این بیاید، دلیلش ویژگی‌هایی است که در تو نیست و شایسته تو نمی‌باشد.

هوش مصنوعی: تلاش کرده‌ای تا چیزهای زیادی به دست آوری، اما حالا که این ویژگی بد تو نمایان شده، باید ببینی که در نهایت این رفتار چه عواقبی به دنبال خواهد داشت.

هوش مصنوعی: عشق و زیبایی تو آنچنان جذاب و دلربا بود که امیدوار به وصال تو بودم، اما عقل به من هشدار می‌داد که به این رویا دل نبندم، زیرا این تنها خیال بافی است.