هوش مصنوعی: وقتی که لب افق روشن شد و نسیم صبا وزید، شادی و خوشحالی مانند یک مهمانی به سراغم آمد و غم و اندوه از دلم بیرون رفت.

هوش مصنوعی: زمانی که رکاب او از درون خانه جان خالی شد، نسیم خوشی وزیدن گرفت و فرمان خدا صادر شد.

هوش مصنوعی: برای محبت و علاقه‌ای که به دیگران دارم، دل و چشمم را به سوی آن‌ها گشودم، اما هیچ تقدیم و هدیه‌ای که مناسب باشد، به دست نفرم رسید.

هوش مصنوعی: دو غزال نیکو و فربه داشتم که دل و چشمانم را به خود جلب می‌کردند، اما وقتی آنها را با قامت خودم مقایسه کردم، متوجه شدم که هر دو به نظر لاغر و کوچک می‌آیند.

هوش مصنوعی: اگر اجازه‌ای پیدا کنم، جانم را فدای غرامتی می‌کنم که نه روز قیامت را به ایشان می‌آورم.

هوش مصنوعی: عاشق وقتی که از دل خالی شد و به درگاه محبوب نزدیک شد، توانست کار خود را پیش ببرد و به جایی رسید که از دو جهان فراتر رفت.

هوش مصنوعی: دل معشوقه‌ای که در دو کشور قرار دارد، به همزیستی و نزدیکی رسیده است. زمانی که عشق و محبت در این دل یکپارچه می‌شود، دیگر به مرزها و کشورها اهمیتی نمی‌دهد و محبتش ملتی واحد می‌شود.

هوش مصنوعی: از وجود زنده ما چه می‌خواهند، وقتی که در این مسیر، صدها حسی خوشی و شادی به دست آمده، در حالی که تنها یک افسر (نفر اول) ارزشمند است.

هوش مصنوعی: تنها چیزی که به بهشت می‌رسد، شکرینی است که آتش دوزخ مانند شراب بهشتی آن را شیرین می‌کند.

هوش مصنوعی: غم او چگونه می‌تواند زیبایی او را تحت تأثیر قرار دهد، وقتی که دل‌داده‌ای در پس پرده‌اش راز عشق و محبت را کشف کرده است؟