هوش مصنوعی: عناصر و جوهر وجود تو، باعث ایجاد و شکل‌گیری آفرینش شده است. تو، روح حیات در بدنه آفرینش هستی.

هوش مصنوعی: چرخ بزرگ زندگی از تو دوری را پذیرفت و ستاره‌های آفرینش را برای تو در نظر گرفت.

هوش مصنوعی: جمال ماه در زیبایی چهره‌های خوب به رنگ آبی آسمان آفرینش، ستایش برانگیز است.

هوش مصنوعی: قدرت آن کرم ران نیست که بتواند به گرد و غبارش برسد، حتی اگر بخواهد در خلق و آفرینش چیزی کند.

هوش مصنوعی: به خاطر کمبودهای مالی، نمی‌توانم به تو چیزی از خودم بدهستم، زیرا دارایی‌ام بسیار ناچیز و ضعیف است.

هوش مصنوعی: بدون نگین تو، روزگار و سرنوشت چیزی در آفرینش ندارند.

هوش مصنوعی: اگر نیزه‌ات به زمین بیفتد، تصویری از تو بر جای می‌گذارد که نشانگر درخشش و اهمیت تو در کائنات است.

هوش مصنوعی: شما مانند بهشتی هستید که اگر بهشت واقعی وجود داشت، از این طرف روز قیامت و آغاز خلقت می‌گفت.

هوش مصنوعی: دو دست تو را می‌دانی که چه چیزی برای عالم هستی به ارمغان آورده است؛ همانند دریا و رنگ سبز آفرینش.

هوش مصنوعی: وقتی در سخن گفتن تلاش می‌کنی، خرد و هوش تو، مانند یک صفحه کوچک، زیبایی‌های آفرینش را مشاهده می‌کند.

هوش مصنوعی: جهان با زیبایی‌هایش و نعمت‌هایی که دارد، به سمت مجلس و می‌کدۀ تو کشیده می‌شود و این نشانه‌ای از بهشت و فراوانی خیزش آفرینش است.

هوش مصنوعی: اولین ستایش تو را زمانی خواندند که پایه‌های آفرینش شکل گرفت.

هوش مصنوعی: در ابتدا، وقتی دعایت بر زبان آورده شد، جمعیت زیادی گرد آمدند و شاهد آغاز خلقت شدند.

هوش مصنوعی: نور و درخشش آفتاب مقام و عظمت تو چنان شدید و پرقدرت بود که جوهر و ذات آفرینش، به دلیل شدت آن، به حالت سوختگی درآمد.

هوش مصنوعی: این مکان و این ساختمان چیزی از خود ندارند؛ واقعیت این است که آنچه ما می‌بینیم حاصل دود و خاکستر زندگی و آفرینش است.

هوش مصنوعی: اگر تو این‌گونه زیبا و نازک‌دل هستی، هرگز آسمان در کنار و در آفرینش تو پرورش نیافته است.

هوش مصنوعی: تو از ابتدا در ستایش خود هستی و تنها خداوند از این مطلب آگاه است. تو اولین نشانه در آغاز خلقت هستی.

هوش مصنوعی: نخستین چیزی که از مشرق به نشانه‌ی وجود تو سر بلند کرد، نور خالقیت است.

هوش مصنوعی: خرد اعلام می‌کند که هیچ چیزی جز این تاج و تخت آفرینش، لایق سر نیست.

هوش مصنوعی: آسمان با تعجب چشم‌هایش را مالید و گفت: این چه خلاقیتی است که به وجود آمده است؟

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی چشمانش مانند ماه، به او نگاه می‌کنم، چرا که او اکنون برترین و محبوب‌ترین موجود در این جهان است.

هوش مصنوعی: قزل ارسلان، فرمانروای سرزمین‌های غربی، مانند یک پادشاه بر روی جهان و آفرینش سلطنت می‌کند.

هوش مصنوعی: سرنوشت گفت که این زیبایی بسیار است، امیدوارم که چنین سایه‌ای همواره بر سر آفرینش باقی بماند.

هوش مصنوعی: این دنیا، ای دادرس! مانند یک شهر است که به نظارت و رهبری خداوند نیاز دارد و حکومت در آن، چیزی جز یک سایه از حاکمیت واقعی نیست که تنها در دست خالق هستی قرار دارد.

هوش مصنوعی: سر از محدودیت‌های تو بیرون می‌آید، وقتی که قدرت تو هم توان گسستن این محدودیت‌ها را پیدا کند.

هوش مصنوعی: اینجا به زیبایی و شکوه یک سرزمین اشاره شده است که مانند یک عروسی به نظر می‌رسد. این سرزمین با زیورآلات و زیبایی‌های خود، هیچ سنگ و مالی از خالقیت نمی‌طلبد. در واقع، اشاره به این است که زیبایی و جلال این ملک به حدی است که نیازی به افزودن چیز دیگری ندارد.

هوش مصنوعی: چنان فرد بی‌نظیری چه نیازی به زیورآلات دارد؟

هوش مصنوعی: بدان که زمانی که آن سرزمین بی‌ثمر از قلمرو و طبیعت خود خارج شد، خلقت نیز دچار تغییراتی می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که خلقت را به خوبی و بدی دریافت کردی، از چیزهای ناپسند دوری کن تا آفرینش بهتری داشته باشی.

هوش مصنوعی: شاید یک بیابان خشک وجود نداشته باشد که از مجموع طبیعت و موجودات خشک و تر تشکیل نشده باشد.