هوش مصنوعی: والی و نگهبان منطقه‌ی نخست آسمان، به خاطر خداوند، اگر در این درگاه (بهشت) نسبتی نداشته باشد، از مقام خود کنار گذاشته شده است.

هوش مصنوعی: دبیر دیوان ثانی، خدمتگزار نشانه توست. بر آسمان، آن قلم و خطوطش جاری و آزاد است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که نوازنده‌ای که در محفل شادی و خوشگذرانی می‌نوازد، اگر کسی که توبه کرده به صدای او گوش دهد و از نواهایش لذت ببرد، ممکن است دوباره به تمایل و عشق به لذت‌های دنیوی برگردد. در واقع، تأثیر موسیقی بر قلب و روح انسان می‌تواند باعث شود که فردی که تصمیم به ترک آرامش‌های دنیوی گرفته است، دوباره به آنها جذب شود.

هوش مصنوعی: خسرو، پادشاهی است که به قدرت و شکوه دست یافته و به وسیلهٔ شمشیر تو، تاج افتخار و تخت سلطنت به او رسیده است.

هوش مصنوعی: پس از اینکه سلاح‌های خود را آماده کردی، در میدان جنگ، عشق مانند یک غذا در کاسه سر، با استفاده از دعا و ذکر، پخته می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر حاکم بر تخت سادس به درایت و شایستگی گوش فرا دهد، دامن خود را از مقام قضا برمی‌افکند.

هوش مصنوعی: در کنار تو، هندو، آن کسی که در هفتمین آسمان قرار دارد و نگهبانی می‌کند، در سرزمین پرورش و رشد.

هوش مصنوعی: ای سعادت، تو همچون نیکبختی و روشنایی همیشگی هستی و بدون کمک و یاری‌ات، برکت و شفا وجود ندارد.

هوش مصنوعی: پوشش ابریشمین من، در برابر درگاه تو ایستاده است تا از جان من، درمانی برای درد تیغ تو بیابد.

هوش مصنوعی: زندگی انسان به مدت شش‌هزار و اند سال به خاطر تو تصاویری زودگذر خلق می‌کند تا در ظاهر آنجا را نشان دهد که جاودان است.

هوش مصنوعی: ای خسروا، من بنده‌ای هستم که داستانی در گوشم است، اما غیرتم اجازه نمی‌دهد که آن را به راستی فاش کنم.

هوش مصنوعی: هر لحظه این تکیه‌گاه خماهن بر روی پرتافت، اثری از نیمه‌عریان بودن دیکرم به نمایش می‌آورد.

هوش مصنوعی: زمانی که دل مرا در بند می‌کند، قبلهٔ من را همان جا می‌سازم. وقتی که سیر هستم، شربت را از خون جگرمی‌سازم؛ اما اگر گرسنه باشم، آن را به طور دیگری تهیه می‌کنم.

هوش مصنوعی: نوشیدنی من راهی دارد که مانند محنت، لقمه من نیز مسیری دارد که شبیه عنا است.

هوش مصنوعی: از آسمان با نیرویی شگرف، اشک‌هایی مانند شهاب بر سر او باریده شده است.

هوش مصنوعی: دل من آرامش ندارد، زیرا درد و رنجی که بر من گذشت، رنگ چهره‌ام را زرد کرده است، اما با این حال، زیبایی‌ام مانند گوهر درخشان است.

هوش مصنوعی: به چهره من نگاه کن و در این ادعا فکر کن که برای اطمینان از راست بودن آن، نشانه‌ای پیدا می‌کنی که حقیقت را در کلام من مشهود سازد.

هوش مصنوعی: دل پر از درد او همچون سینه‌ای خونین است که شبیه یک ماهی می‌باشد و دلش پر از نگرانی و اضطراب است که ناشی از تأثیرات حرارت عشق و آشنایی است.

هوش مصنوعی: اگر راست بگویی، من در دل تنگی خودم مانند یونس در دل ماهی گرفتار آزمایش هستم.

هوش مصنوعی: اگر تو شاه نبود, دل من چگونه دچار خلل و آسیب می‌شد؟ کی می‌توانستم راهی به سوی آرزوهای خود بیابم؟

هوش مصنوعی: وقتی پزشک عقل به حال و وضعیت نبض من پی برد، گفت: "خدا را شکر، این نوعی از بیماری است که به آن عذاب می‌گویند."

هوش مصنوعی: شرم تو از گل زیبایی که دچار خشکی شده، به حال زار و بی‌پناهی آن غنچه‌های دختران را در نظر بگیر.

هوش مصنوعی: شهریار، محفل دوستی‌ات مانند باغی دلنشین و زیباست و چهره‌ات همچون ابری است که بخشش و نیکی را به ارمغان می‌آورد، مانند خورشید که روشنی و خیر را پخش می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر من از این محفل غایب شوم، مرا ببخشید؛ چون بلبل هم به خاطر فصل پاییز از باغ دور می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر زمستان دوباره بیاید، دلیل آن را می‌دانم که دردها و مشکلات زندگی‌ام باعث می‌شوند.

هوش مصنوعی: هر شب، زمان با نیرنگ خود، گندم ستاره‌ها را در این آسیای فرسوده می‌ریزد.

هوش مصنوعی: بادها بر بالای آسمان‌ها بوزند و شکوه دایره‌ی خورشید از ایوان تو باشد، همچنان که از چهره‌ی تو نور و روشنی می‌تابد.

هوش مصنوعی: من به دنبال پاداشی هستم که از جانب تو به من برسد، ای درگاه تو که به عنوان سرای جزا شناخته می‌شود.