هوش مصنوعی: ای بهترین انسان‌ها، تو را فدای خود کنم؛ ای تاج عالم، که سر تو در اینجا فرود آمده است. خبر همین مقام این است.

هوش مصنوعی: زمانی که گفتند که حاکم، باید به میدان بیاید، باید خودت را آماده کنی و از دوستانت کمک بگیری؛ چون از دشمنانت باید برحذر باشی و سر خود را حفظ کنی.

هوش مصنوعی: روش داستان را تازه کن، طلسم قدیمی را بشکن. هم به روزنامه‌ی این مراجعه کن، هم به کارنامه‌ی آن.

هوش مصنوعی: ای عزیز روحانی، برخیز و به سرزمین سلطان نو برو. هرچند که در اینجا هم شاهی وجود دارد، اما اینجا یادآور شهر کنعان و پدرش است.

هوش مصنوعی: از ماه تکه‌ای را در دست بگیر و برجیس را شیفته کن، بر اسب تندرو خود سوار شو و مقام زحل را با سپر خود بپوشان.

هوش مصنوعی: ای کسی که تمام عالم در زیر توست، ملک تو بخشی از این جهان است. اگر نه، زمان به آرامی نخواهد گذشت و از جا برنخواهد خاست.

هوش مصنوعی: زاغ ملا یک باغ را در نظر بگیرید. در این باغ، مناطق مختلفی وجود دارد که هر یک زیبایی و جذابیتی خاص دارند. زاغ که به عنوان پرنده‌ای هوشیار شناخته می‌شود، در این مکان به دقت پرواز می‌کند و همواره آماده است تا از خطرات دور بماند. او با دقت به تیرهایی که از سمت دشمن می‌آید توجه می‌کند و سعی می‌کند خود را در امان نگه دارد. در این فضای داغ و پرتنش، زاغ باید به سرعت عمل کند و سرسختی خود را نشان دهد تا بتواند به راحتی از موانع عبور کند.

هوش مصنوعی: بیا و به دنیای خیال‌انگیز قدم بگذار و از زیبایی‌های آن بگو. با شور و شوق به آسمان‌ها بطرز شگفت‌انگیزی بنگر و در این سفر به لذت‌های زندگی بپرداز. طعم دل‌انگیز زندگی را بچش و به دلخواه خود هر چه می‌خواهی برگزین و لذت ببر.

هوش مصنوعی: این جمله به نوعی به وابستگی انسان‌ها به قدرت‌های بالاتر و تأثیرات زمان و مکان بر زندگی آن‌ها اشاره دارد. در این متن، مضمون این است که زندگی انسان‌ها تحت تأثیر نیروهای آسمانی و زمین قرار دارد و این تأثیرات می‌توانند منجر به عواقب مختلفی شوند. قعر سقر به معنای جهنم یا عذاب است که نشان‌دهنده سرنوشت تلخ و دشواری است که ممکن است انسان‌ها با آن مواجه شوند.

هوش مصنوعی: توهین ناهید را با زخم به زمین بکوب، خورشید را بشکن و پرچم بهرام را بر درون آسمان قرار بده، و برجیس را با خون سرنوشت پر کن.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به تصاویر طبیعی و زیبا اشاره دارد. دریا را به یک دروازه تشبیه می‌کند و از آن می‌خواهد که نسب و نسبت‌های خوب را به همراه داشته باشد. مرغی را به باغ و شادی ربط می‌دهد و به این ترتیب، به نوعی ارتباط بین عناصر زندگی و طبیعت را بیان می‌کند. در ادامه، از شب و نور آن صحبت می‌کند و به سفر و حرکت به سمت بلندی‌ها اشاره دارد. در کل، این متن حس زندگی، حرکت و شادی را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: ای کسانی که تاریخ مطالعه می‌کنید، به خط جدید بنویسید. تو که مانند شاخه‌ای از درخت آدم هستی، می‌توانی با تبر (ابزار تفکر) به ریشه‌های جهان برسید.

هوش مصنوعی: اگر ماه و ستاره‌ها در حال درخشیدن باشند و از گذشته بر چهره‌ی محبوبی نور افشانی کنند، در چشم ستاره‌ها، زیباترین جلوه‌ها را به نمایش بگذار.

هوش مصنوعی: کفر و ایمان به هم مخلوط شده‌اند، مانند پیوند زره‌ها. این گره را باز کن، و بر حال آن نگاه کن.

هوش مصنوعی: اگر زنگ زدن یا جنجال باشد، چهره‌ای خوش همچنان زیبا و شاداب است. بنابراین، وقتی که با تو (محبوب) زلف و چهره‌ات در ارتباط است، دیگر از سرنوشت و تقدیر سخن نزن.

هوش مصنوعی: اگر غم از تو دور شود، عشق نزدیک‌تر خواهد آمد. در شبی که تو در کنار ما هستی، محفل به نور تو روشن می‌شود و سایه‌ها نیز به زیبایی می‌رقصند.

هوش مصنوعی: ای کسی که مشکلات دین را حل کرده‌ای؛ کی در آغاز ماهیت وجود، حروف و شکل‌های گوناگون بر صفحه عالم به ثبت رسیدند؟

هوش مصنوعی: وقتی که دلق (لباس) را در کردی ببر، و از خطر دوری کنی، این دیدگاه به تو می‌گوید که احتیاط لازم است. در واقع، با احتیاط کردن، انسان از کفر و گناه دور می‌ماند.

هوش مصنوعی: همه چیز از نور تو سرچشمه می‌گیرد؛ جواهر، زمین، گیاه و حیوان. تو پدر اولیه همه انسان‌ها هستی و من هم فرزند چهارمت هستم.

هوش مصنوعی: هدیه‌ای از ملک را که از چشمه سرشار در حال جوشیدن است، نوشیده‌ای؛ بنابراین، بعد از آن که درختی پوشاننده و بزرگ می‌روید، از دست انسان فاصله می‌گیرد.

هوش مصنوعی: تو ای پادشاه دوران، با صدای دلنشینت به آواز برخیز و به پرچم پیروزی اهتزاز ببخش.

هوش مصنوعی: دنیای هرج و مرج و فتنه‌ها به شدت در حال فعالیت و سر و صداست. در مقابل، اصول و سنت‌ها به آرامی و کندی پیش می‌روند. برای مقابله با این فتنه‌ها و آشفتگی‌ها، باید سنت‌ها را در هم بشکنیم و با قدرت و استحکام به ایستادگی ادامه دهیم.

هوش مصنوعی: بیشتر از حد صحبت کن و با دوست‌های قدیمی‌ات خوش بگذران، و در نهایت با آرامش و خوشی از دوستی لذت ببر.

هوش مصنوعی: تا کی باید منتظر زیبایی پریچهرگان باشیم که به دل ما خوش آمده‌اند؟ از پرده یاقوتی که پوشیده‌اند، به ما مروارید زینت را نشان بدهند و در را برایمان باز کنند.

هوش مصنوعی: کوششی از تو صورت گرفت و سخن گفتن زیبا و دلنشین شد. جان طوطی دیگر خاموش است، پس دهان خود را باز کن و شیرینی کلام را پخش کن.

هوش مصنوعی: ماه تو در دنیای ما به مانند خم شراب است، لعل تو با اندوهی شیرین مانند شهدی در آغوش سم است که نفعی در کام ضرر دارد.

هوش مصنوعی: بهشت دنیا زیبایی توست، همچون حوریان بهشتی. عطر موهایت مانند بوی عنبر در فضا پخش شده است و هم در شب و هم در صبحگاه اطراف تو آرامش حاکم است.

هوش مصنوعی: تو را بر روی مرکب (عرب) سوار کرده‌اند و جان را در این دنیا پراکنده کرده‌اند. لعل (جواهر) تو را در جایگاه خاصی نشسته‌اند و جبرئیل (فرشته) در کنار گوهر تو قرار دارد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که از قدیم به وجود آمده، پیش از آنکه جهان به وجود بیاید، آواز زیبایی سر می‌دهد. زمانی که تو از آشیانه‌ات بیرون بیایی، می‌توانی ابدیت را زیر پر خود بگیری.

هوش مصنوعی: از دل سنگ، جواهر و گهر بیرون می‌آوری، چنان که شاخ درخت را به مرجان بدل می‌کنی. آبی که از حیوان به دست می‌آید، به شفافیت و زیبایی می‌آوری و سنگ را مانند مرمر صاف و زیبا می‌سازی.

هوش مصنوعی: به امید روزی که مانند مرغی شکار به سوی دانه و غذا بپردازم. اصل و نسب من از سرزمین ترکستان است و با روی شاه می‌توانم خوشبختی و آسایش را به دست آورم. از دست شاه می‌خواهم که روزیم را به من بدهد.

هوش مصنوعی: تو نکات شکار را از استاد یاد گرفته‌ای و علم را آموخته‌ای. حالا که چشمانت را بسته‌ای، دل خود را باز کن و به ما نگاه کن.

هوش مصنوعی: برای برقراری دوباره عهد و پیمان قدیمی، لازم است با پادشاه صحبت شود. حالا دیگر دو جنبه و جنبه‌ای متفاوت از قضیه مطرح شده است و باید جایگاه واقعی آن مشخص شود.