هوش مصنوعی: ای کوی زمین، زخم‌های ناشی از مبارزات به تو رسیده است. حالا به جنگجوها خبر بده که دلیر مرد میدان آماده ورود است.

هوش مصنوعی: عشق را به چشم از یاد ببر، زیرا وقتی محبوب به کنار تو نشسته است، جسم را فراموش کن و فقط به او توجه کن. وقتی جان به تو نزدیک شد، دستش را بگیر و از او جدا نشو.

هوش مصنوعی: منبر دین اسلام مانند یک گل زیبا و زینت‌دار شده است، زیرا دریاهایی از مروارید و مرجان از عالم هستی به آن دست یافته‌اند.

هوش مصنوعی: شب، با نور ماه روشن شد؛ گویی نور چراغی در دل شب بود و مانند پرتوهای خورشید، درخشندگی‌اش را به نمایش گذاشت.

هوش مصنوعی: در نشانه‌های الهی، نکته‌ای خیالی بود، توانایی‌های خداوند بزرگ را ببین که دلیلی قوی به ما نشان داد.

هوش مصنوعی: دیروز شب، اگر عقل شمع‌وار می‌گریست و دل را به درد می‌آورد، اما صبح که دلبرش با خوشحالی و خنده رسید، دل او نیز شاد و فارغ شد.

هوش مصنوعی: در سال‌های خشک و بدون باران، از گرسنگی و کمبود صحبت نکن و سوال نکن، زیرا با آمدن بهار رحمت الهی، نعمت‌های گوناگون به ما می‌رسد.

هوش مصنوعی: ای صراف، اگر می‌خواهی به نیکی و درستی عمل کنی، در آن زمان که کفه ترازوی خود را می‌کنی، مراقب باش چون که ناقد دانا از آن خاندان در آنجا حاضر است.

هوش مصنوعی: مجلسی بزرگ و با شکوه بر پا شده که توسط علاء الدین محمد اداره می‌شود، و به دلیل خوش شانسی و موفقیتش به این میدان و محل آمده است.

هوش مصنوعی: در این شعر، اشاره به فضایی است که کسی به خاطر احترام به منبر و جایگاه آن، قدمی در این میدان برمی‌دارد و این کار در زمان خاصی، مانند زمانی که ستاره کیوان (زحل) به اوج خود می‌رسد، صورت می‌گیرد. به عبارت دیگر، شاعر به اهمیت و ارزش منبر و زمان دقیق انجام این عمل تأکید می‌کند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که رنگ و حالت فرش کافران همچون نامه‌ای است که بر آن باری زده‌اند و این به خاطر این است که او موفقیت خود را از جبهه ایمان به دست آورده است. در واقع، این اشاره به این دارد که موفقیت و توفیق انسان، به ایمان و اعتقاد او بستگی دارد.

هوش مصنوعی: رأی بی‌ارزش تو مانند یک گوهر درخشان می‌باشد که وقتی به چکش می‌رسد، حقیقت و ارزش واقعی‌اش نمایان می‌شود. در واقع، حقیقت قلب انسان باید با درخشش و وضوحی مانند خورشید نمایان شود، همان‌طور که در شرایط خاصی میزان و وزن واقعی اشیاء مشخص می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر ابر به شکل سفره‌ای رشته‌ای را در گردن ببرد، چون رخش به میدان می‌آید ... ایام را به خوانده‌ای به پایان می‌رسد.

هوش مصنوعی: صبح زود، دامن مشرق (نور خورشید) خیلی تلاش کرد و با رسیدن به صبح، در نهایت به این کوچه، که پر از اشک و غم است، رسید.

هوش مصنوعی: شاد باش ای محسنی، چرا که از خانه مهربانی و بخشش تو، شاعران بهره‌های فراوانی به دست آورده‌اند.

هوش مصنوعی: در نزد قدرت و توانایی، عالم بزرگ می‌گفت که راهی وجود دارد و این گردشگر با لباس مخصوصش، در جست‌وجوی معانی دامن‌کشی به این مکان رسیده است.

هوش مصنوعی: اگر همانند پیامبر اسلام رخت خود را بر زمین بیندازی، شرط است، زیرا جانفشانی برای مدح تو مانند حسّان در مدح پیامبر، لازم است.

هوش مصنوعی: در عراق، آن پرنده آزاد صحبت می‌کند، چرا که از ترس و وحشت سرزمین خراسان دور شده و به اینجا آمده است.

هوش مصنوعی: در این زمان، عقل به او سخن می‌گوید، چراکه ستایش‌کننده و سخنور به سخنی عمیق و معنادار دست یافته است.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به تماشای بهشت برسی، باید از این جهنم بیرون بروی، نه اینکه تنها به رضایت و آرامش فکر کنی.

هوش مصنوعی: شعر به راحتی معانی مختلف را به صورت جمع‌آوری‌شده و منظم ارائه می‌دهد و این به واسطه‌ی لطف و بخشش الهی است که به ما رسیده.

هوش مصنوعی: شاعران را به دور خود جمع کن، زیرا نوبت افرادی که دارای روحیه حساس و پر احساس هستند، فرا رسیده است.

هوش مصنوعی: دست بلند خداوند، علی را به مقام بزرگی برساند و تخت را که هفت پایه دارد، به او عطا کند و این نعمت از آسمان به او رسیده است.