هوش مصنوعی: در باغ زندگی هیچ باد وفاداری وجود ندارد و در آسمان‌ها هیچ نشانی از شرم و حیایی دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: در سفره آسمان همه چیز به اندازه کافی وجود دارد، اما با وجود این، گرسنگی چشمان ما برطرف نمی‌شود.

هوش مصنوعی: فضای وسیع آسمان هیچ نوشته‌ای ندارد که بتواند حقیقت مائده او را نشان دهد، و جز این حالت تلخ چیزی در آن نیست.

هوش مصنوعی: هر لحظه که جوانی از دست برود، جهانی که در آن هستیم، به چه مقدار احتیاج دارد؟ جز اینکه اثر آن بر سر پیران به دعا و نیکی برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: در جایی که حشرات و پرندگانی وجود دارند، نشان‌دهنده زندگی و هستی است، ولی وقتی که مرگ به سراغ انسان می‌آید، دیگر هیچ چیز مهم نیست و در آن момент، هیچ چیز از ارزش نمی‌افتد.

هوش مصنوعی: در مسیر نابودی، مردم مانند دندانه‌های شانه هستند و آنچه که وجود دارد، در این سطح به هیچ وجه شبیه به پشت شانه نیست.

هوش مصنوعی: آسایش و سیمرغ دو واژه هستند که یا به حقیقت وجود دارند و یا اگر وجود ندارند، درک آن‌ها برای ما ممکن نیست.

هوش مصنوعی: زمین در وسط آسمان‌ها قرار دارد و اگرچه چنین است، اما تا زمانی که سیلاب مشکلات راه را نگیرد، در امان است.

هوش مصنوعی: بر چهره دنیا چه کار می‌کنی، در حالی که در این دنیا هیچ چیزی با ارزش‌تر از یک گوهر در بند و زنجیر نیست.

هوش مصنوعی: امید رهایی و آرامش از مشکلات کمتر از یک نفس است، اگر به آنچه می‌خواهی دست یابی، به خدا قسم که هیچ چیز برایم معنایی ندارد.

هوش مصنوعی: واقعاً گوهر حق بسیار ارزشمند است، اما افسوس که بر صفحهٔ شمشیر جاودانگی هیچ نشانی از آن نیست.

هوش مصنوعی: بهتر است از عشق به این معشوق بدجنس فاصله بگیری، زیرا در جایی که زیبایی و جمال وجود دارد، قطعاً وفا و پایبندی نیست.

هوش مصنوعی: این دنیا و طبیعت در اختیار خداوند است و در عین حال، زمین و سرزمین‌ها نیز امکانات و زیبایی‌هایی دارند. اما با همه این ویژگی‌ها، آنچه که در نظر ما مهم است و سزاوار توجه است، رفتار و کردار نیک انسان‌هاست.

هوش مصنوعی: زخم خورده‌ای که در فضایی آشفته به سر می‌برد، دست خود را رها کن، زیرا وقتی فضایی وجود ندارد، دیگر نمی‌توان در آن جا به پرواز درآمد.

هوش مصنوعی: به باغ بیا که سبزه‌ها مانند زره‌پوشان هستند و اگر دردی از نیزه به تو برسد، همانند غنچه خواهد بود، هرچند که تو را برانگیزند.

هوش مصنوعی: در این دنیا که پر از خشونت و بی‌رحمی است، دلی که زخم خورده و مانند لعل می‌درخشد را می‌شناسم، اما نمی‌دانم که این درد و زخم برای من است یا برای کسی دیگر.

هوش مصنوعی: من چه ادعایی بر سر روزگار داشته باشم؟ چگونه می‌توانم از بخت خود بگویم در حالی که سختی‌ها و دردهای زندگی‌ام را نمی‌توان به راحتی توضیح داد؟

هوش مصنوعی: در دی‌ماه سرما و فساد، خورشید به زمین رحم نمی‌کند و تنها پناهگاه ما سایه‌ی خداوند است که ما را حفظ می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر در زندگی قدمی به جلو برداری، سرانجام به سرزمین خوشبختی و موفقیت خواهی رسید؛ چه در مشرق و چه در مغرب، هیچ چیزی مانع تو نخواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی چهره او مانند پرندگان است که از پیروزی سیراب می‌شوند، در باغچه‌ای که جای نبرد است، زهر گیاهی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: به جز ظاهر سرد و بی‌روح زمستان و به جز پرنده‌ای که در فصل سرد زندگی می‌کند، در سلطنت او (سلطنت عشق یا حقیقت) هیچ چیزی وجود ندارد که با زیبایی و نشاط زیست کند.

هوش مصنوعی: ای پادشا، تو که پس پرده صبر قرار داری، محبت و زیبایی‌ات مانند ماه نوست که هنوز به کامل بودن نرسیده و در خفاست.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که این واقعه دشوار و دردناک است و راه حلی برای درمان آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در این دنیا، با نوشیدن از جام صفای زندگی، زخم‌ها و رنج‌های روزگار را تجربه نکرده است، زیرا درد و رنج این دنیا، درونی و واقعی نیست.

هوش مصنوعی: هیچ پای و سری زیر آسمان پست نیست که از دست تقدیر همچون آسمان بی‌سر و پا باشد.

هوش مصنوعی: در باغ زندگی، گل امیدی که از دانه‌ای به وجود آمده، در چنین آب و هوا و شرایطی استعداد رشد و شکوفایی ندارد.

هوش مصنوعی: در لبه‌ی تنگ و باریک چیزها، حتی یک درز هم وجود ندارد. این وضعیت به قدری محدود است که لباس شبیه به یک پیراهن گلبرگ در خور ندارد.

هوش مصنوعی: با وجود تمام این مسائل، او هنوز هم تسلی‌بخش من است، زیرا وقتی به او فکر می‌کنم، بهبودی در کار نیست.

هوش مصنوعی: این پایان تمام عزاداری‌های پادشاهان است، زیرا پس از آن هیچ فاتحه‌ای برای عزاداری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: جایگاه ابدی تو پاداشی است که در این رنج، به جز بهشت دیگری وجود ندارد.