هوش مصنوعی: ای پادشاه، سلطنت تو را نمی‌توان با وسعت جهانی مقایسه کرد، چرا که قدرت تو از بلندی آسمان‌ها فراتر است و هیچ چیز نمی‌تواند در برابر عظمت تو قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: جز آسمان بی‌نشان که از داغ ستاره‌ها خالی است، نمی‌توان بر ابرها نشان و اثری از مقام و عظمت تو گرفت.

هوش مصنوعی: در این جهان تو تنها سلطانی و بر همه چیز تسلط داری. از دیدگاه عقل، جز تو هیچ کس را نمی‌توان به عنوان سلطان واقعی شناخت.

هوش مصنوعی: هر دو، دریا و معدن به نزد او می‌آیند و از حضورشان اعتراف می‌کنند که حقیقتی وجود دارد که نمی‌توان بر آن ایرادی وارد کرد.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که در میان افراد و مجالس، تنها یک نوشیدنی خاص و ارزشمند می‌تواند به دست آید و دیگر هیچ چیز به اندازه آن ارزش ندارد. این اشاره به قدر و منزلت چیزهایی می‌کند که در زندگی مهم هستند و نشان می‌دهد که نمی‌توان چیزهای ارزشمند را به سادگی به دست آورد.

هوش مصنوعی: در میدان جنگ گفته می‌شود که جهنم به خاطر یک جرقه، به اطراف پرواز کرده است و هیچ‌کس نمی‌تواند به تیغ طغرل بن ارسلان نزدیک شود.

هوش مصنوعی: وقتی تو به کمال می‌رسی، تمام دنیا در یک لباس جمع می‌شود. هیچ کس نمی‌تواند به قد تو برسد و لباس مقام پادشاهی را بر تن کند.

هوش مصنوعی: تنها به غیر از زیبایی خالص، اراده‌ات در پهنه آسمان‌ها به مانند ماه، نمی‌تواند تاریکی را به بند بکشد.

هوش مصنوعی: اگر همت و تلاش تو در محدوده‌ای باقی بماند، نمی‌توانی در مکان خراب و ویران کوی، جایی را برای خود پیدا کنی.

هوش مصنوعی: هر چیزی که بتواند ادامه حیات داشته باشد، از نظر مقام بالاتر است. بنابراین، نمی‌توان چیزی را بالاتر از جهان و مکان قرار داد.

هوش مصنوعی: در بزرگی و کمال تو هیچ‌کس نمی‌تواند ایرادی بگیرد؛ چرا که دشمنان تو مانند یک پیک که از سگ‌ها می‌آیند، نمی‌توانند به تو آسیب برسانند.

هوش مصنوعی: به یقین، تو پیشی گرفتی بر این تصویر بی تحرک، چون نمی‌توان نقش باران را بر زمین ثابت نگه داشت.

هوش مصنوعی: اگر تو نور خورشید نیستی، پس چرا با شعله‌های آتش خود، نمی‌گذاری کسی در زمین قیروان قدم بگذارد؟

هوش مصنوعی: جز تو هیچ کس شایسته نیست که در دو فصل به تو اشاره کند، زیرا هیچ‌کس نمی‌تواند نور آتش را در زیر دودی که در ایوان است، ببیند.

هوش مصنوعی: شکر و نعمت‌های تو را نمی‌توان با دلی بی‌انصافی نادیده گرفت. مانند این است که نتوان خورشید روشن را از دید پنهان کرد.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانی از دشمن خود انتظاری داشته باشی، حتی اگر در میهمانی و جشن‌ها، به راحتی نتوانی از آن سفره استفاده کنی یا چیزی از آن بگیری.

هوش مصنوعی: از دل نگرانی‌ها و حسادت‌ها نمی‌توان درمانی پیدا کرد، زیرا مانند استخوان‌ناپیدا، مسأله‌ای است که از آسمان نیز نمی‌توان آن را به راحتی به دست آورد.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد از مسیر نادرستی سرپیچی کند، نمی‌تواند به این درگاه بی‌اعتنا بماند و از گناهی که انجام داده، به درگاه دیگر پناه ببرد.

هوش مصنوعی: اگر تیر به طور طبیعی از هدف منحرف شود، به دلیل اینکه به نوعی از قانون خارج شده، نمی‌توان بر او خرده گرفت یا او را مسؤول دانست.

هوش مصنوعی: اگر خاک به چشم فرد دانا بیفتد، به طور طبیعی زبر و خشن به نظر می‌رسد و از این زبری نمی‌توان به باد اعتراض کرد.

هوش مصنوعی: در حضور الهی و حقیقت شناخته شده، چیزهایی که دیگران به عنوان خبر نقل می‌کنند، اعتبار خود را از دست می‌دهند، زیرا نمی‌توان حقیقت را از طریق خبر دریافت کرد.

هوش مصنوعی: زندگی پاسبان توست و شاید به خاطر احترام به تو، چتر تو را بر سرت نگه دارد. اما هیچ چیز از جان تو کم نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: وقتی به خاطر زیبایی‌ات خود را می‌پرسیم، چیزی جز زیبایی خاصی نمی‌توانم ببینم و هیچ چیز دیگری در میانه‌ی آن نمی‌توان جستجو کرد.

هوش مصنوعی: چشم‌ها بازی می‌کنند، هرچند که صورت کوچک است، اما نمی‌توان اندازه تأثیر آن را با کوهی بزرگ مقایسه کرد.

هوش مصنوعی: هدیه پیروزی در زنگان، شعری است که من به شما تقدیم می‌کنم، چرا که هیچ شعری نمی‌تواند به جای این هدیه قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: به جوانان دنیا که هنوز تجربه‌ای ندارند، توجه کن و به آن‌ها تجربه بیاموز. افراد مسن و باتجربه، هیچ‌گاه نمی‌توانند جوانان ناتوان را به صحنه کار و زندگی بیاورند.

هوش مصنوعی: تقدیر و سرنوشت هم برای جوانان و هم برای پیران باید خوش باشد، زیرا حکومت و ملک تنها با تدبیر افراد مسن و شانس جوانان به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به زیبایی و ظرافت اشک و قامت اشاره دارد. می‌گوید که همچون میوه‌های خوشمزه، نمی‌توان به سادگی زیبایی یا ویژگی‌های خاصی را در دیگری نادیده گرفت. در واقع، به زیبایی طبیعی اشخاص و ویژگی‌هایشان احترام می‌گذارد و تأکید دارد که درک این زیبایی‌ها نیازمند توجه و حوصله است.