هوش مصنوعی: اگر زیبایی تو در دل من جا بگیرد، عشق سراسر دنیا را تحت تأثیر قرار می‌دهد و همه جا به شوق تو خواهد درخشید.

هوش مصنوعی: هر صبح، بوی چهره تو باعث می‌شود که آسمان هم همچون تاجی زیبا درخشان باشد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که جیب تو باعث حسادت است، چون صبح که می‌رسد، پیراهن تو همچون طلوع خورشید برمی‌خیزد و درخشش آن را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که لبهای تو بر من بوسه‌ای بزنند، هزار کیسه پر از طلا برای من ارزش دارد.

هوش مصنوعی: در زیر پرده زیبایی تو، آسمان به حالت سجده درآمده است تا نامه‌ی حضور تو را به خورشید تقدیم کند.

هوش مصنوعی: زمانی که زلف‌های مشکی تو به ماه تکیه کرد، دل شکسته‌ام همانند کاسه‌ای از آتش شد.

هوش مصنوعی: در خطبه‌ی وداع، زیبایی و ارزش خود را هر روز از آن منبر آفتاب به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: زیبایی تو هنگامی که برآمد، همچون پرچمی در آسمان سرافراز می‌شود و تیر کمان آفتاب را نشانه‌گیری می‌کند.

هوش مصنوعی: هر شب چون شمعی در حالتی می‌نشینی که از حسادت به نور آفتاب، با لبانی خشک و چشمانی گریان دیده می‌شوی.

هوش مصنوعی: هر روز چشم‌ها از دیدن آن چشم‌انداز زیبا پر شده و در تماشای نور خورشید در آن منظر باقی مانده‌اند.

هوش مصنوعی: در جایی که تو حضور داشته باشی و روشنی ماه آزاد شود، همچون حلقه‌ای بر در آفتاب قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در غیاب زیبایی تو، خورشید هم در مغرب از بستر خود برنمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: من در شب به یاد چهره تو شراب می‌نوشم تا وقتی که تصویر تو مانند خورشید از دل میبه بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: از زیبایی‌های صورتت پرده کنار بزن تا آفتاب از سمت شرق نمایان شود.

هوش مصنوعی: ای دلبر زیبا، هرچند که تو می‌توانی حقیقت را فاش کنی، اما خواهش می‌کنم زبانت را از گفتن آن محروم نکن و عمداً آن را در آفتاب روشن نکن.

هوش مصنوعی: خود را خدمتگزار خورشید آسمان قرار بده، زیرا در برابر خورشید زمین، خورشید آسمان را ارج و مقام بالاتری است.

هوش مصنوعی: شمس دین یک دریای بزرگ از دانش و فضیلت است که از طریق افکار و نظرات او، ارزش‌های زیادی به دست می‌آید. او به مانند خورشیدی است که جوهر و بهترین خصوصیات را در خود دارد و همه چیز را با نور و روشنایی‌اش پر می‌کند.

هوش مصنوعی: آسمان، مقام و جایگاه فرامرز را نکوهش می‌کند؛ زیرا او از نظر بزرگی و ارزش، به قدری درخور نیست که با آفتاب که سرور و بزرگترین است، مقایسه شود.

هوش مصنوعی: او که بی‌خبر است و گوشش به صداها نمی‌رسد، به زیبایی نیلوفر آبی می‌ماند که در چادر آبی خود، در آفتاب می‌درخشد.

هوش مصنوعی: بدون اراده او، این دریای نیلگون هر صبحگاه از هیچ سو عبور آفتاب ممکن نیست.

هوش مصنوعی: ای آن که از بیان زیبای تو دل‌ها سرشار می‌شود، وای بر آن دست‌های بی‌رحم که بر گستردگی آفتاب سایه می‌افکنند.

هوش مصنوعی: بدون قدرت و توانایی درونت، حتی خروجی روز هم نمی‌تواند بر شب غلبه کند و نور آفتاب را شکست دهد.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به زیبایی و جاذبه چشم معشوق اشاره می‌کند. او می‌گوید که حتی در زنجیر یک اشاره یا نگاه، پیوند عمیقی وجود دارد و این نگاه مانند آفتاب می‌تواند تمام وجود انسان را روشنی و گرما ببخشد. شوق و اشتیاق او به این نگاه و تأثیر آن بر احساساتش بسیار قوی است.

هوش مصنوعی: اگر توجه و لطف خورشید نباشد، نظر و رأی تو در نقطه‌ای کوچک و ناچیز پنهان می‌شود.

هوش مصنوعی: تو بر سر ثروت و طلا ظلم کرده‌ای و در عوض، نتیجه آن به خاکستر و بدبختی تبدیل شده است. در واقع، این ناعدالتی از دست تو، سبب تاریکی و دلسردی شده است.

هوش مصنوعی: از شدت آرزو برای دیدن تو بر زمین زانو زدم، مانند زهره که در برابر آفتاب نورانی و درخشان است.

هوش مصنوعی: از این به بعد، در این مکان، سپری به شکل خورشید در حال طلوع خواهد بود، به جای تیغ، آفتاب به دست خواهد آمد.

هوش مصنوعی: در محفل تو، حتی اگر به من نسبت نزدیکی داشته باشی، می‌دانم که برای جلوه‌ی آفتاب، کار خاصی از دستم برنمی‌آید.

هوش مصنوعی: ای زهره، نگران نباش که پاهای تو به قدری درخشان است که حتی از تابش هر آفتاب هم جالب‌تر و زیباتر به نظر می‌آید.

هوش مصنوعی: ای کسی که از دستان سفید و بخشنده آن شخص الهام گرفته‌ای، در بخشش و دادن مال، به تو آرامش و نور مثل آفتاب عطا خواهد شد.

هوش مصنوعی: با دختری زیبا که چهره‌اش همچون پرده‌ای تیره است، آنچنان متواضع و فروتن می‌شوم که حتی آفتاب از آسمان سبز نیز در برابرش سجده کند.

هوش مصنوعی: از این شعر روشن است که از ذهن من جواهری چون لعل می‌درخشد که مانند تاجی از نور خورشید در آن قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: امروز من به سوی تو آمدم چونکه در آسمان خورشید زیباتر و دلنشین‌تر است.

هوش مصنوعی: وجود درونی من به اندازه‌ای پرورش یافته است که هیچ کمالی را نمی‌شناسم، مگر آنکه در سخنان کسانی که همچون آفتاب روشنی بخش هستند، آن را ببینم.

هوش مصنوعی: زمانی که من به اوج خلاقیت و توانایی فکری خود می‌رسم، چشمانم و همراهی‌ام با کلامم باعث می‌شود تا در زمان گفتار، همچون آفتابی درخشان نمایان شوم.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اگرچه از آفتاب برکت و روشنی حاصل می‌شود، اما در من به‌جای آن، رنگ و بوی آفتاب به شیوه‌ای دیگر و به‌صورت درونی شکفته و نمایان شده است. یعنی تأثیر آفتاب در وجود من به صورت خاصی تجلی یافته است.

هوش مصنوعی: هرچند که حال من مانند سایه‌ای تیره و ناگوار شده، اما از دویدن و تلاش کردن برای رسیدن به نور و روشنی بازنمی‌ایستم.

هوش مصنوعی: با شکوه و عظمت تو روشن می‌شود، چرا که ستایش تو حتی به ذره‌ای از شعاع آفتاب نیز می‌ارزد و شایسته است.

هوش مصنوعی: وقتی پرچم خورشید از سمت مشرق بالا می‌آید، در همان لحظه لشکر خورشید به سوی غرب می‌رود.

هوش مصنوعی: امیدوارم که پرچم نظر تو همچنان برافراشته بماند، تا زمانی که شمشیر صبح به دست گرفته شود و دیگر خورشید طلوع نکند.

هوش مصنوعی: زمانی که طالع و سرنوشت‌مان به سمت سختی و مشکلات برود، مانند عود که در مشبک قرآن سوخته می‌شود، آتش آفتاب می‌خورد.

هوش مصنوعی: آسمان با صد رشته به دور خود پیچیده شده است، اگر آفتاب از این دوری و محصوریت عبور کند و به سمت تو بیاید.