هوش مصنوعی: عاشق خوشحال کسی است که در دنیای خیال غرق شده و دل او مانند پروانه به دور شمع زیبایی می‌چرخد.

هوش مصنوعی: هر شبی مثل پروانه‌ای که در آتش می‌سوزد، احساساتی در دل مثل شمعی در حال سوختن دارد، و شب همچنان زنده است.

هوش مصنوعی: دلش همچون پروانه‌ای در آتش غم می‌سوزد و گریه‌اش مانند شمع، دامنش را آلوده کرده است.

هوش مصنوعی: کسی می‌تواند قلبش را روشن کند که از درونش حسرت و درد شدید وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: مبادا کسی که از درد دل و حسرت بی‌خبر است، به تن و جسمی که وجود دارد اهمیت ندهد؛ زیرا مانند شمعی است که بدون نور است و هیچ کارایی ندارد.

هوش مصنوعی: کسی که دلش داغ و سوزی ندارد، مانند شمعی است که نوری نمی‌دهد و از زندگی بهره‌ای نمی‌برد.

هوش مصنوعی: عاشق کسی است که درد و رنج عشق را با آغوش باز می‌پذیرد، زیرا بدون تجربه‌io آن عشق، روشنایی و روشنی واقعی ممکن نیست به دست آید.

هوش مصنوعی: وقتی که پروانه از خود بی‌خبر می‌شود و به دور شمع پرواز می‌کند، از سر تا پایش نور و روشنی می‌گیرد.

هوش مصنوعی: مانند شمع که با سوختن خود نوری روشن می‌کند و پروانه‌ای که به سوی آن می‌رود، نور به وجود می‌آید. این نور، نشانه‌ای از نور دیگری است که همچون خورشیدی درخشان‌تر می‌باشد.

هوش مصنوعی: خوشا به حال آن کسی که محبوبش او را به سوی خود می‌خواند، چون گل‌های آتشین به سمت شعلۀ آتش می‌روند.

هوش مصنوعی: وقتی جذبه و کشش معشوقی قوی و سرکش آغاز شود، پروانه عاشق بی‌پروا و شجاع به سوی آتش می‌رود و در آن می‌سوزد.

هوش مصنوعی: در آتش عشق خود، هیچ پروانه‌ای عمدًا خود را به تیغ نمی‌زند.

هوش مصنوعی: شمعی که درخشندگی‌اش مانند اژدهای آتشین است، با نیش داغ خود پروانه را به سوی خود می‌کشاند.

هوش مصنوعی: نور و روشنی زندگی آن عاشق روشن شد که برای شمع وجود خود، پروانه‌وار سوخته است.

هوش مصنوعی: بیا ای عاشق، شمعی که دل را روشن می‌کند، راه و روش عشق را از پروانه بیاموز.