هوش مصنوعی: داستانی دارم از روشن‌دلی، که یاد آن به مراتب شیرین‌تر از قصه شیرین و فرهاد است.

هوش مصنوعی: عشق و زیبایی تو از زیبایی لیلی و عشق مجنون بیشتر است و آتش وجودت برای جانم سوزان‌تر است.

هوش مصنوعی: حیرت‌انگیز است که چقدر زیبایی و عشق وجود دارد که از حقیقت نشأت می‌گیرد و مانند شمعی است که راه را برای کسانی که در مسیر حقیقت هستند روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: نه فقط عاشق در حال درد و رنج است، بلکه معشوق نیز همچون عاشق در شوق و دلتنگی به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: ای دل، رازی را که به تو نشان می‌دهم، حقیقت را در کلام و تصویر مجازی تو نمایان می‌کنم.

هوش مصنوعی: بیا و داستان عشق سوزان را بشنو، چطور می‌توان با این آتش دل را روشن کرد.

هوش مصنوعی: پیر دانا داستان‌هایی را روایت می‌کند و از شمع و پروانه صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: روزی شاهی به منظور آرامش و خوش‌گذرانی، چادر شادی را در باغی برپا کرد.

هوش مصنوعی: نه درختانی بود که بهشتی بودنشان را نشان دهد و نه آنقدر هنر در یک مجلس می‌نمود که به نقاشی‌های چینی شباهت داشته باشد.

هوش مصنوعی: بلبل مانند پروانه به دور شمعی که درخشش و گرمی دارد می‌چرخد و به گل آتشین نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: به شاخه‌های گل ارغوان، آتش روشنی بر پا شده است و پروانه‌ها مانند جمعی از پریان دور چراغ سوزان می‌چرخند.

هوش مصنوعی: در باغ سمن، گل‌های لاله داغ دل را یادآور می‌شوند و کسی با نرمی و دلسوزی، در دستانش پنبه داغ را نگه داشته است.

هوش مصنوعی: مانند یک عارف بی‌خبر، نرگسی که در حال نوشیدن باده است، جامی را از نیمه نارنجی درست کرده است.

هوش مصنوعی: چرا گل مانند شمعی روشن شده است؟ که بلبل با دیدن آن جانش را از شدت عشق می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: چراغ لاله برای شمع گل روشنی بخشید و بنفشه به خاطر غم آن، پروانه را به سوز آورد.

هوش مصنوعی: در باغ، لاله‌های زیادی جمع شده‌اند به‌طوری‌که حیاط چمن پر از نورهای زیبا مانند شمع شده است.

هوش مصنوعی: در باغی که مانند مست‌ها شاداب و پرنشاط است، گویی گفت‌وگوها مانند چراغی در آسمان می‌درخشند.

هوش مصنوعی: در این بیت، به تصویر زیبای مجلسی اشاره شده که در آن جوانان خوش‌قاچه مانند درختان سرو به زیبایی ایستاده‌اند. در کنار آن‌ها ساقی، با وقار و آرامش، به خدمتگزاری مشغول است و جوهر زیبایی و زندگی را به محفل می‌آورد. این تصویر حاکی از شادی و خوشی در فضایی دل‌انگیز است.

هوش مصنوعی: پیاله یا جام هر لحظه صدایی سر می‌داد و با آن صدا، نوازنده‌ای را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: داستان تمامی زندگی و خوشی‌ها به سرعت از روز به شب منتقل می‌شود و از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: شب تاریک و پریشان، گیسوی مشکی را به هم ریخت و آن را در میان بنفشه‌ها و برگ‌های نسرین پنهان کرد.

هوش مصنوعی: تو گفتی که آهوی شب نر را آزاد کردی و حالا بوی مشکش در باد پراکنده می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی شب فرارسید، دوباره شروع به خوشگذرانی کردند و در مجلس، شمع را روشن کردند و پروانه را به آن نزدیک کردند.